Keyifli okumalar dilerim uzun bol Vural içeren bir bölüm oldu, diğer bölümün telafisi olsunn
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum,
Kitaba yeni giren karaktere dikkat edin sonda açıklaması var🫣
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Hirai Zerdüş Karadır Kaşların Emre Aydın Kırlangıç
🌱
Affetmek, kabuk bağlayan bir yarayı sürekli soymak gibiydi. Her defasında kazıyarak kanattığım en çok kendi canımı acıttığım bir yaraydı. Artık yarayı kabullenme vaktim gelmişti çünkü onsuz yapamıyordum.
Vural kalbimde öyle derinlere kök salmıştı ki onu oradan koparmam için kalbimi de yerinden söküp atmam gerekiyordu. O kökleri besleyen zehirdi, panzehiri ise yine oydu. Her yanıma sızmış beni kendine mahkum etmişti.
Bunu bir kez daha kabullenmiştim çünkü insan kalbi olmadan yaşayamazdı.
Ufak bir nefes aldığımda hafif esen rüzgarın tenimde yarattığı hissin tadını çıkardım. Bugün nedense ondan erken uyanmıştım. Yatakta sıcak bastığı içinde uyanmış olabilirdim gerçi. Bu yüzden balkona geçip üstüme aldığım hırkayla sabah serinliğinde oturuyordum. Üst kattaki yatak odasında bulunan balkonda küçük, demir beyaz bir masa ve iki sandalye vardı. Bacaklarımı boş olan sandalyeye uzatmış onu izliyordum. Üst kısmı çıplak bir halde yüzüstü uyuyordu. Esmer teni beyaz çarşafların altında göz alıcıydı. Kuruyan dudaklarımı dilimle ıslatırken gözlerim geniş ve pürüzsüz olan sırtında gezindi.
Vicdansız, çok yakışıklıydı.
Elimi çenemin altına yerleştirdim. Acaba çocuğumuz hangimize benzeyecekti? Başımı hafifçe yana eğip uyuduğu için gevşeyen yüzüne baktım. Ona benzeyen bir çocuğumun olması gerçekten güzel olurdu. Ama bana da benzesin istiyordum. Sonuçta dokuz ay boyunca onu ben karnımda taşıyacaktım. Hem hangi taraf daha çok severse ona benzer derlerdi...
