Keyifli okumalar dilerim, yeni bölümden ziyade Kadir ve Gülfem için yazılan özel bir bölümdür.
Ve Kadir'le Gülfem'in de kitabı olacak, ismi BİR GÖNÜL DAVASI profilimde bulabilirsiniz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınavdan önce bölüm atmayan da ne bileyim ajsjsjs
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Meyra Ağladın Ya Sezen Aksu Tutuklu
Zaman her şeyin ilacıydı derdi annem. Bana söylediği ilk yalan olduğunu yıllar sonra öğrenmiştim. Annemin sözlerinin aksine hayat, zamanın ilaç değil zehir olduğunu acıta acıta öğretmişti. Zaman benim yarama tuz basa basa geçmişti.
Titreyen elimdeki telefonumu o kadar sıkı tutuyordum ki parmak boğumlarım bembeyaz kesilmişti. Ekranı açıp ismine uzun uzun baktım. Adını oluşturan basit beş tane harf, göğsümün içinde şiddetli depremler oluşturmaya yetiyordu. Sadece adına bakınca bile gözlerime yaşlar doluyordu. Yıllardır değişmeyen şeylerden biriydi bu durum. Titrek bir nefes aldım. Dünden sonra onu arayıp kızımla tekrar vakit geçirmek için izin istemek istiyordum ama nasıl bir tepkiyle karşılaşacağımı bilmiyordum. Ama kızımı özlüyordum, onsuz geçirdiğim günleri telafi etmek istiyordum. Sadece kızımı değil, onu da özlemiştim. Küçük kalbime iki büyük hasret yüklemiştim ben. Yıllar geçtikçe o hasretleri de büyütmüştüm. İkisinin özlemi şimdi o kadar ağır geliyordu ki yaralı yüreğim kaldıramıyordu.
Gücümü onların yokluğunda tüketmiştim.
Her istediğimi rahatça söyleyebildiğim adamdan şimdi çekiniyor olmak yabancı bir duyguydu. Kadir benim bir sözümü iki etmezdi, eskiden... Eskiden... Basit bir kelime nasıl bu kadar acıtabilirdi?
O günleri hatırlamanın verdiği cesaretle ikinci kere düşünme fırsat vermeden numarasına tıkladım. İkinci çalışta açtı. "Gülfem?"
Özlediğim sesinden adımı duyunca gözlerimden iki damla yaş o kadar hızlı aktı ki tutmayı düşünemedim bile. Sesini hep çok sevmiştim, bir de gözlerini... Masmavi gözleri vardı, gökyüzüm gibiydi. Ama yıllar önce gökyüzünü terk etmiştim. İnsan gökyüzü olmadan yaşayamazdı ben de yaşayamamıştım. Şimdi başkasının gökyüzüydü gözleri... gidişimden daha acı veren bir şey varsa o da buydu.
