Kadir ve Gülfem için o kadar çok mesaj ve yorum aldım ki sizi kıramadım ve onlara da aydı bir kitap yazmaya karar verdim. Yakında instagram hesabımdan adını paylaşacağım. Gelişmeleri de oradan duyuracağım. (ig: umrantn)
Satır arası yorumlarınızı bekliyorumm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çağan Şengül Emre Aydın Yansın Suzan Hacigaripoğlu Yük
🌱
Kafamın içinde geçen ihtimaller, Afra'nın titreyen bedenine baktıkça kötüleşiyordu. Bir yılan gibi zihnimi saran bu ihtimaller zehir doluydu. Gözlerim etrafa saçılan cam parçalarına takıldı. Tahir ona zarar vermiş olabilir miydi? Benim tanıdığım Tahir yapmazdı fakat yine de ne düşüneceğimi bilemiyordum. Yaşadığım onca şeyin üstüne her gün sosyal medyada gördüklerimi ve izlediğim haberler, insanlara olan güvenimi o kadar azaltmıştı ki kimseye güvenemez olmuştum. Karşımdaki Tahir'di ama elimde değildi. Belki de geçmişte yaşadıklarım yüzünden erkeklere karşı olan güvensizliğim bana böyle düşündürüyordu.
Yüzleşeceğim cevaptan ötürü korka korka "İyi misin?" diye sordum.
Yanına gittiğimde Afra bana doğru hareket etti. İnce bedenini kollarımın arasına aldım. "Tahir mi bir şey yaptı?"
"Tahir bu sorunun cevabı evetse seni buraya gömerim."
Vural'ın aldatıcı sakinlikle söylediği sözler üzerine kanım buz kesti. "Vural ben-" deyip sustuğunda Afra başını iki yana doğru salladı.
"Bana bir şey yapmadı sadece gidelim buradan."
Vural bize döndü. "Sizi eve bırakayım." Ardından gözlerini Tahir'e çevirdi. "Beni bekle. Konuşacaklarımız var."
Tahir sessizce başını aşağı eğdi. Yüzü allak bullaktı. Gözleri Afra'ya kaydığında geriye doğru bir adım attı. Sanki Afra'nın nasıl bir halde olduğunu yeni görüyordu. Esmer teni solarken dudakları aralanmıştı. Gözlerini birkaç kere açıp kapattı. Değişmeyen manzaraya bakarken tuttuğu nefesini sertçe dışarı verdi.
Boğuk sesiyle "Afra," diye fısıldadığında Afra bana sokuldu. Ondan korktuğunu fark ettiğimde duruşumu dikleştirdim.
Sert bir sesle "Gidelim," dedim.
Tahir'e arkamızı döndüğümüzde birlikte tamirhaneden çıktık. Vural arkamızdan gelmemişti. Arabanın kapısını açıp Afra'nın oturmasını bekledim. Ardından yanına geçtiğimde başını omzuma yasladı. Onu böyle görmek beni üzüyordu. Her zaman neşe saçan o kız gitmiş yerin bambaşka biri gelmişti. Bedeni o kadar şiddetli titriyordu ki gözlerim dolu dolu oldu. Tahir ona iyi gelmiyordu. Bu sarsıcı gerçek karşısında ne yapacağımı bilmiyordum. Sadece birini severken bu kadar üzmek... Bunu anlayamıyordum. Elimi sırtına yerleştirip sakinleşmesi için okşadım. Vural arabaya geçtiğinde tek kelime etmeden yola koyuldu. Ev ile tamirhane arasında kısa bir mesafe olduğu için birkaç dakika içinde araba tekrar durmuştu. Vural bize doğru döndü ve yumuşak bir sesle Afra'yla konuştu.
