ANONİM | Texting

0.8

"Nasıl görmediniz kızım?"

"Ya adamın birisi sokağın başından bizi izliyordu. Başımıza bir şey gelir diye korkup biraz uzaklaştık. Senin yanında anonim vardı zaten bir şey olsa korurdu o seni." Dedi Ela. Anonimin kim olduğunu öğrenmek için gelmişlerdi. Olan şeye bak.

"Kolye güzelmiş lan." Dedi Ada kolyeme bakarak.

"Bende çok beğendim. Not bırakmıştı birde. Okyanusun kalbi yazıyordu. Abi ben onu hak edecek ne yaptım? Bakın kim olduğunu bilmiyorum ama alıştım ona."

"Çok seviyor seni." Dedi Ela.

"Galiba." Diye mırıldandım.

"Kızlar Arda hepimizi bir kafeye çağırıyor. Gidek mi?" dedi Ela.

"Gidek valla sıkıldım ben." Dedi Ada. Bende onaylayınca ayağa kalktık.

...

"Ooo kimler gelmiş kimler gelmiş. Hoş gelmişler." Dedi Arda. Boş sandalyelere oturarak sohbete başladık.

"Lan Okyanus." Arda'ya dönünce gözlerinin kolyem de olduğunu gördüm. "Kolyen güzelmiş." Deyince Atlas'ın bakışları da bana dönmüştü. Bir süre inceledikten sonra gülümseyerek önüne döndü. Ben bu çocuğun sesini hiç duymadım. Hiç konuşmaz mıydı?

"Teşekkür ederim." Dedim Arda'ya.

"Sevgilin mi aldı?" diye sordu bu sefer.

"Sevgilim değil ama önemli birisi gibi." Dedim. Ada ve Ela bıyık altından gülüyorlardı.

"Böyle bir hediyeyi seni önemsediği için almıştır. Önemsemediği birisi için böyle hayrikulade bir hediye almazdı." Dedi Arda.

"Hayrikulade mi hahahaha salak harikulade o." Dedi Ela.

"Biliyorum bebeğim. Bilerek yanlış söyledim." Dedi Arda.

"Bu çocuğun Hayri ile ne alıp veremediği var?" dedim gülerek.

"Hayri, tosunum benim. Çok seviyorum onu. Sizin gibi tombiş." Dedi Arda sırıtarak. "Kamil de garibim incecik bana benziyor manken gibi."

Dediği şeye kahkaha attığım da diğerleri de bana eşlik etti.

"İyi ki... İyi ki ben varım. Yoksa nasıl güleceksiniz horozlar." Dedi Arda.

"Horoz mu?" dedi Alper.

"Okyanus'un küfrü o." Dedi Ela gülerek.

"Hırsız." Dedim dişlerimin arasından. Arda ayağa kalkarak sandalyemin yanında durdu. Elimi tutarak elimi öptü.

"Ah leydim. İzniniz olmadan bu kelimeyi kullandığım için beni bağışlayın." Dedi bir prens gibi.

"Affettim kaybol gözümün önünden." Deyince gülerek sandalyesine oturdu. O sırada sipariş ettiğimiz kahveler gelmişti. Şu çocuk... Atlas. Neden hiç konuşmuyordu? Yalnızca arada bir gülüyordu. Anlık gelen bir şeyle ona seslendim.

"Atlas." Herkesin başı bana dönmüştü. Atlas bir süre durdu. Ardından yavaşça başını kaldırarak bana baktı. Masmavi gözleri vardı. Rengi benim gözlerimle aynı gibi duruyordu. Okyanus mavisi...

"Neden hiç konuşmuyorsun?" diye sordum.

"Eee şey. Okyanus niye zorluyorsun çocuğu? Hani ister konuşur ister konuşmaz ya." Dedi Ela panikle. Sakin ol kızım.

"Ne oldu Ela? Neden bir anda karşı çıktın?" diye sordum. Kahvesinden bir yudum aldı.

"Lan mal karşı çıkmayayım da ne yapayım? Çocuğu zorla konuşturmaya çalışıyorsun." Diyerek sırıttı.

"Ne bileyim. Haklısın galiba. Hep susuyor da ondan şey yaptım." Diyerek boğazımı temizledim. "Ben bir lavaboya gideyim." Diyerek ayağa kalktım.

Lavaboya giderek elimi yüzümü yıkadım. Mal gibi çocuğun üstüne gitmiştim. Hayır ne bok yerse yesin yani banane canım.

...

Masanın yanına yaklaşarak yerime oturdum.

"Okyanus da geldi kalkalım artık." Dedi Ada kolumdan çekiştirerek.

"Ama daha yeni geldik." Dememle birlikte kimsenin görmeyeceği bir şekilde koluma çimdik attı. "Ahh evet annem aramıştı zaten beni. Gidelim artık."

Hesabı ödeyerek dışarı çıktık. Erkekler hâlâ oturuyorlardı.

"Niye çıktık biz şimdi?" diye sordum.

"Canımız öyle istedi." Dedi gülerek

"Ya geri zekalılar."

Ya gülüm Atlas ile derdin ne? Sal şu çocuğu.

Bölüm nasıldı?

Oy verip yorum yapmayı unutmayın. Öptüm bb