[Complete] My {B•u•t•t•e•r•f•l•y}. |MGL|

Chapter17: Эмнэлэг.

Муу новшнууд... Миний хэлэхийг ч сонсохгүй. Хүний эрхийг зөрчсөн адгуусууд .

Сэрэхэд л цагаан тааз ширтэн төмөр хаалгатай, шал, таазыг нь цагаанаар, ханан дээр цагаан будган дээр хүүхдийн гэмээр жигтэй зургууд зурсан жижиг өрөөнд сэрсэн.

Би зурвал эннээс чинь гоё зурнамз. Түй.

Өдрийн хоол гэж хачин балиар зутан маягийн юм. Харахад л бөөлжмөөр.

Ноён Бурк болон Чарлот хааяа л нэг иргэж очдог.

-Өвчтөн Мин Юнги. Өдрийн хоол ирлээ.

-Би та нарт хэдэн удаа хэлэх юм бэ? Ядаж миний гэрээс ширээн дээр үлдсэн жижиг хуурцаг болон тэмдэглэлийн дэвтрийг маань аваад ирээч дээ.

Өдөр болгон л ингэж өнгөрүүлдэг болсон.

Тэд миний хэлэхийг сонсохгүй хоолоо өгчхөөд л явчихна. Хоол ч гэж. Балиар бөөлжис өгчхөөд хаашаа ч юм явчихна.

Ядаж зураач хүнд тосон будан өгчихгүй. Энэ нэг балиар өнгө үзэмжгүй, сүр сүлдгүй жихүүдэс хүргэж хүйт даасан зурган дээгүүр гоё зураг зураад үлдээж чадна шд.

Элдэв юм сараачиж байгаа биш. Харин ч үнэгүй уран бүтээл хийж өгнө шд.

Нээх айхтар сэтгэцийн эмнэлэгт очиж эмчилнэ гэж байсан. Үхсэн ялаа. Энд бараг сар шахуй байсан намайг цэвэрхэн шоронд хориод байгаа юм уу хаашай юм.

Орой бодвол л бүх асуудлыг мартан унтах юм. Бас ч гэж тайван унтуулахгүй. Хажуу өрөөнд хоригдож буй өвчтөнүүдийн өвчин нь хөдлөөд шөнө дөлөөр орилж өгнө.

Тэд нарыгаа яасан ч тоодоггүй юм. Эмнэлэгтээ хаяад л гэр лүүгээ гүйчих юм.

Гэрэл ч үгүй өдрийн цагаар нэг цонхоор л гэрэл аятай юм тусах юм. Цонх ч онгойлгож болохгүй.

Хагалаад зугтъя гэвч төмрөн хаалттай.

Ярилцах хүнгүй энд л галзуурч байх шиг байна.

Өмнө нь хуурцгаа тоглуулчихаад л түүний хаяа асуудаг асуултад хариулаад, бусад үед сонсоод байдагсан.

Эрвээхэй маань яасан бол?

Орой боллоо. Ойрд зүүдлээгүй зүүдээ зүүдэлсэн.

Зүүдээ ярихуй

Тэр минь сүүлд харагдсан газраа яг л тэр хэвээрээ эрвээхэй барьсан харагдсан. Би дахиад л дөхөж очлоо.

Дөхөж очиход алга болсон эрвээхэй дахиад л алга болохын хэрээр гарт нь хутга биш шилний хэлтэрхий харагдана.

-Үүнийг хэрглвэлээд над дээр хүрээд ир

Тэр дахиад л тэр үгээ хэлэхэд би нүдээ нээсэн.

Адилхан ч хутга биш шилний хэлтэрхий.

Магадгүй цонхны шил байх.

Тэр зүүдээр дамжуулж надтай уулзаад байгаа юм болов уу? Эсвэл энэ эгэл жирийн хар дарсан зүүд юм болов уу?

_______________________________________
My {B•u•t•t•e•r•f•l•y}.
_______________________________________