Güneş pasparlak doğmuştu dağ obasının üstüne , birbirlerine yıllar sonra kavuşan dağın kutlu kanlı geyikleri , yıllar sonra ilk defa tastamam mutlu uyumuşlardı.
Çolpan gözlerini açtığında, endişeyle yanına baktı, rüya gördüğünden şüpheliydi hâlâ . Kolay değildi kabullenmek , çünkü ablasını tam 19 bahardır öldü bilirdi .
Ama korktuğu sey olmamıştı , Ayda şimdi yanında uyuyordu, rüya değildi hiçbir şey. Yüzüne geniş bir gülümseme yayılırken, sarılıp yanağını öptü ablasının.
Bunun etkisiyle hemen uyandı Ayda .
- Günaydın, güzel kandaşım ; diyerek yanağını öptü kardeşinin.
- Ne güzel bir sabah , cadı kandaşım yine eskisi gibi yanimda uyanmış .
- Eskisi gibi , dedi Çolpan .
- Ama bir fark var , eskiden böyle uyanmazdım. Genelde sarılarak değil , gıdıklayıp soluğumu keserek uyandırırdı beni cadı kandaşım , dedi Ayda .
-Kusura bakmayasın abla , o eski cadı kız yoktur artık. Koskoca han vardır karşında bilesin .
Kaşlarını kaldırıp baktı Ayda ;
- Bak sen şu havalara , dedi gülerek.
-E iyi madem KOSKOCA Çolpan Hân , kalkta hazırlan, oban yurduna ve onuruna kavuşur bugün .
Belirsiz bir hüzün düştü Çolpanin yüzüne, gülümsemesi durdu .
Ayda' nın da yüz ifadesi ciddileşti ,
- Ne oldu kandaşım , yanlış bir şey mi dedim ?
- Ben beceremedim dimi abla , obama iyi bakamadım . Bak sen geldin , bir günde kurtardın obamızı .
- Kandaşım , ardımda Çın olmasa o Alpagu albızını bende ikna edemezdim ki . Ben bilirim senin ne kadar becerikli bir kız olduğunu , sürgünde olan obamızın açlıktan yok olmaması bile çok büyük bir başarıdır. Neden düşürürsün güzel yüzünü de üzersin beni .
- Yıllarca nereye varacağı belirsiz saçma bir plana bel bağlayıp beklettim hem kendimi , hem obamı , hem de ...
İmalı bir bakış attı Ayda.
- Saçma bir plan uğruna bekletirim yıllardır obamızı. Bu zamana kadar illaki başka bir yol bulup , dağı sürgünden kurtarabilirdim . Sen olsan yapardın.
Çolpanin ellerini ellerine aldı Ayda. Bir eliyle yere eğik olan başını çenesinden tutup kaldırdı, gözlerinin içine baktı :
- Imdi dinleyesin beni Çolpan .
-Bir daha böyle sözler duymak istemem.
- ...
- Kimse benim kandaşıma böyle haksızlık edemez , kendisi bile .
- ...
- Sen yıllardır oban için didinirsin, kendi hayatından vazgeçersin , elinde olan her imkânı kullanırsın kandaşım. Hem de tek başına, gencecik yaşında , yaşadığın o büyük acıyla .
Gülümsedi ,
- Kimse kaldiramaz bunca yükü ; benim inatçı, güçlü , güzel yürekli kandaşım dışında .
Herkes hatalar yapar , sende yapmişsindir kabul , ama kendini böyle bütünüyle başarısız ilan etmek büyük haksızlık.
Yanı kısaca bir daha böyle şeyler duymak istemem anlarsın dimi ?
Tekrar gülümsedi Çolpan, ablası ona çok iyi geliyordu . Onun yanında rol yapmak zorunda değildi. Istedigini diyebilir , her derdini ona açabilirdi . Ablası ayıplamazdı onu. Onun yanında sadece Çolpan olabilirdi .
