( Arkiler şimdi normalde Akkız Tılsım 'ın toyundan bir yıl sonra dünyaya gelmiş, ama bu ficte 4 yıl sonra olarak degistiriyorum )
Hazırlıklar tamamen bittiğinde , neredeyse gece yarısı olmak üzereydi.
Herkes çok yorulmuş , uyumak için çadırlarına çekilmişlerdi. Ayda , kün atasıyla biraz daha hasret gidermek istedi, onun otağına yöneldi. Herkesi o kadar çok özlemişti ki .
- Kün ataam , izin var mıdır , geleyim mi yanına , diye seslendi Ayda .
-Otağın kapısını aralayıp kafasını dışarı uzatti kün ata ;
- Tabii ki Ayda kızım, gel bakayım içeri.
Ayda gülümseyip girdi otağa, etrafa bakindi biraz .
- Tıpkı eskisi gibi , kün atam , dedi gözleri dalarken . Ama sonra hemen canlandı.
- Küm atam , bilir mısın Çinde sarayda isim gücüm yokken otacılıkta epey ilerlettim kendimi.
- Burdayken de epey bilgiliydin Ayda kızım, birkaç bahar sonra beni geçeceğinden korkardım, dedi kıkırdayarak.
Neşeyle devam etti Ayda :
- Sarayda yaşlı bir otacı vardı, çok sevdi beni . Ben de biraz otacilik bildiğimi, merakım olduğunu söyleyince , o vakit arada gelip yeni şeyler öğreteyim sana dedi . Hâlime de acırdı tabi , bir şeylerle oyalanmazsam üzüntüden öleceğimi anladı.
Yüzü düştü istemese de . Çok zor şeyler yaşamıştı Ayda .
Kun atanın da yüzü düştü, Ayda bunu fark edince hemen canlandırdı kendini tekrar .
- Tabii , geçmişte kaldı hepsi , size kavuşamadan ölüp gitmekte vardı , alkışlar olsun ki olmadi öyle bir sey .
Buruk gülümsedi Kun Ata :
- Tengrim seni kurtardı, tekrar gönderdi bize , ne kadar alkış etsek az.
O sırada Akkız girdi otağa.
- Kun ata ...
He Ayda Bikem , siz mi vardınız, tamam ben sonra geleyim o vakit .
Tam çıkacakken durdurdu Ayda .
- Önemli bir sey konuşmayız , gelesin Akkız .
Başını sallayarak oturdu yanlarına Akkız .
Gülümsedi Ayda Akkız a .Akkız da çekinerek gülümsedi .
-O gün otakta tanıyamadım seni , kusuruma bakmayasın . Epey büyümüşsün. Seni en son gördüğümde 2 yaşındaydın. O kadar tatlı, güzel bir bebektin ki, canım sıkkınken bile yüzümü güldürürdün.
Gülümsedi Akkız . Hayatında ikinci defa bir kadından ana sıcaklığı hissediyordu . İlki Çolpan Hânıydı. Ama onları Gök saraya ķöle bıraktığında , çok sarsılmış, büyük bir hâyâl kırıklığı yaşamıştı. Hâlâ kalbi kırıktı. Eskisi gibi davranmazdı artık Çolpan Hâna. Şimdi bu kadına da içi akıyordu sanki , oysa geldiğinden beri ilk kez konuşmuşlardı . Akkız böyle hissetmesinin sebebini biliyordu ama .
- Bir kere sarılabilir miyim sana Ayda Bike , dedi Akkız.
Ondan beklenmeyecek bir hareketti bu , ama ana şefkatine o kadar aç bir kızdı ki...
Hayatı boyunca bir kez bile anne diye kimseye sarılamamıştı ...
Gülümsedi Ayda , ama gözleri dolmuştu .
Kollarını açarak,
- Geç bile kaldın , Akkızım .
Akkız ana konusu aklına gelince hemen duygusallaşıyordu . Yine gözlerinden nefret ettiği o yaşlar düşmeye başlamıştı işte.
Kolları açık bekleyen Ayda bikeye sarıldı sıkıca.
