19 Bahar Önce
Hatırladığı anıyla yüzünü ekşitti kadın.
Tüyleri diken diken olmuştu yine. Çok korkmuştu o gün , ama kendine bile itiraf edemiyordu bunu . Çünkü kolay kolay korkmazdı. Yediremezdi kendine korkuyu.
Oysa ki o da insandı , korkabilirdi...
Kaç kere ölümlerden dönmüştü, onlarda bile korkmamıştı fazla. Ama o gün , tecavüze uğrayacağını sanmıştı , bu ölümden beterdi.
Yine bir şey yapmaya kalkışır mıydı acaba ?
Ayağa kalktı , çantasını geçirdi boynundan .
- Ben giderim , Kırcicek burda kalır.
- Neden , seninde içine kurt düştü degil mi ?
Gitme derim bugün , acelesi mi vardır ?
Durdu , gözlerini yumup derin bi nefes aldı Ayda.
- O albızdan korkacak değilim , anladın mı ?
- Yine burnunun dikine gidersin, aksini görsem şaşardım zaten, dedi Balamir bıkmış gibi bir tavırla.
Şimdi ne desemde , kavgada etsek yine bildiğini yaparsın .
- ...
- Bir gün bu laftan anlamazlığın
başımıza bir şey getirecek .
- Gelirse de benim başima gelir , size dokundurmam ucunu , merak etmeyesin.
- Senin başına bir şey gelmesi bize de gelmesi demek değil mi , ne demek ucu size dokunmaz , dedi sinirine hakim olamayarak biraz sertçe.
- Bana da bir şey olmayacak .
Hem huyum böyle ne yapayım, anamızdan böyle doğmuşuz , dedi gülerek. Ortamı yumuşatmaya çalışıyordu.
- Içim hiç rahat değil. Ben de gelirim seninle.
- Olmaz, sen burda kal. Zaten ben olmayınca çok hırçınlaşır , seni de görmezse ortalığı ayağa kaldırır bu cadı , dedi kızına bakıp gülerek.
- Yalnız gitme, yanına alp al .
Başıyla onayladı kadın.
Yaklaşıp babasının kucağındaki kızının minik eline parmağını yerleştirdi. Sıkıca tuttu anasının elini küçük kız.
Yanağından öptü Ayda kızının.
- Imdi anan bir yere gidip hemen gelecek , yine aglama krizlerine girip bıktırmayasın küneleri cadı bike, dedi yavaşça karnını gıdıklayarak.
Tatlı bir kahkaha attı kız. Kollarını uzatıp anasının kucağına gitmek istediğini belli etti .
- Ana , kucak .
Adamın kucağından aldı kızını .
Kız yanağından öpüp sarıldı anasına.
Ayda nın içinde bir sıkıntı vardı zaten , ağlayası geliyordu bugün her şeye.Bir de kızı böyle yapınca dolmaya başladı gözleri.
Normalde gitmekten vazgeçebilirdi ama , bu hâllerini o adamdan korkusuna bağlıyordu, ve asla yediremiyordu .
- E ama vazgecirmeye çalışırsın sen sanki beni .
Bende istemem senden ayrılmak , ama han deden çağırır, napayım ?
Gerçi seni görmek istemişti ama, benimle idare edecek artık.
Son bir kez sarıldı kızına sıkıca, yanaklarını öptü.
Hemen çıkması lazımdı yoksa ağlayacaktı.
Babasının kucağına verdi kızı .
- Aydı, Ben giderim . Siz yokluğumu bile fark etmeden geleceğim.
