Sofra Bezi | Texting

23

Selamünaleyküm canlarım, bu bölüm bir tık duygusal oldu yani daha da duygusal yapabilirdim fakat ağlamak istemedim.

Umarım seversiniz.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum...

İyi okumalar:)

Yutkundum.

"Peki bana yazan kişi de gerçekten sen miydin Ayza?"

Başını olumlu anlamda salladı.

Nasıl olabilirdi böyle bir şey?

Ne yapacağımı bilemeyip çantamı aldım ve koşarak oradan uzaklaştım. Nefes alamıyorcasına koşmaya devam ettim.

Fakat yalnız değildim, o da geliyordu hissedebiliyordum...

Okuldan çıkmıştık nereye gittiğimi bilmeden sadece koşuyordum yorulmuştum ve nefes almakta güçlük çekiyordum. Ciğerlerim hâlâ beni zorluyordu.

Halsiz düşüp adımlarım biraz daha yavaşladı, yavaşlamamla birlikte bana daha da yaklaştı.

"Cansu dur lütfen!" O da yorulmuş, nefes nefeseydi.

"Cansu dur diyorum kötü olacaksın yine."

"Lütfen."

Adımlarımı tamamen durdurdum, sahile yaklaşmıştık.

"Gel ileri gidelim sahil kısmına, orada oturup konuşalım."

Açıkçası şu an konuşacak hali bulamıyordum kendimde, kafam allak bullak olmuştu. Ve fazlaca yorulmuştu.

Şu an durmuş konuşmadan öylece bekliyorduk.

Çantasından bir su şişesi çıkardı, "Al iç bunu, yeni almıştım zaten."

Hayır desem olmayacaktı, belli ki kötü gözüküyordum. Hâlâ nefes alış verişlerim düzene girmemişti. O yüzden elinden alıp birkaç yudum içtim sudan. Daha sonra ona uzattım.

Elimden alıp garip garip bakmayı sürdürdü "Avcunu aç."

Ne yapacağını anlamaya çalışarak kaşlarımı çattım.

"Öyle bakma Cansu aç işte."

İtiraz etmeyip avcumu açtım, su şişesini tekrar açıp ellerime döktü bu kez.

"Yüzünü yıka biraz kendine gel."

Ellerime döktüğü suyu yüzüme çarptım. Sonra kendi eline döküp kendi yüzünü de yıkadı.

"Neden bu kadar düşünüyorsun? Önceden bana karşı ve diğerlerine de aynı şekilde, çok daha mesafeliydin."

Sözlerimle bir müddet düşündü.

"O, sen olduğunu bilmeden önceydi."

"Hadi banklara geçelim."

Ne kadar konuşmak istemesem de buradan kaçmanın da bir fayda etmeyeceğini bildiğim için banka adımladım. Boş bulduğum yere oturdum.

O da yanıma geldi fakat oturmadı sadece çantasını bıraktı.

"Şimdi daha iyi misin, konuşalım mı?"

Başımı salladım. "Konuşalım, senin bana açıklaman gereken şeyler var belli ki."

"Var, eminim senin de vardır."

"Benim yok neysem oyum işte, olmadığım biri gibi tanıtmadım sana kendimi."

"Ben öyle mi tanıttım sana yani Cansu?"