March 2004: Tingkatan Satu
"Dah gila agaknya budak Izam ni," dengus Saiful pada aku.
Kalau waktu-waktu biasa, memang aku dah lempang dah si Saiful ni. Aku dengan Saiful pun kebetulan memang tak ngam mana. Semuanya sebab isu perlantikan pengawas minggu lepas. Yang itu nanti kita cerita lain.
Tapi, apa yang Saiful cakap kali ni macam ada betulnya. Dah gila agaknya budak Izam ni. Masuk hari ni, dah tujuh (7) hari Izam bagi coklat sorang seketul pada tiap-tiap budak kelas. Bukan coklat murah. Toblerone tu sedara. Satu segi tu sorang. Masa hari pertama kedua, orang tak syak apa-apa pasal membayangkan coklat percuma. Tapi makin lama, orang jadi perasan la yang pemberian coklat tu sekadar point untuk Izam nak berbual dengan Fatin. Sebab setiap kali itu, Fatin akan dapat coklat paling last dan lebih. Aku dah mula risau bila Izam ambil keputusan semula untuk taknak makan waktu rehat. Celaka.
Tapi tengoklah tu. Punya bahagia muka Izam bila berjaya bagi coklat ke Fatin. Terus tak jadi aku nak rasa apa yang Izam buat ni gila. Matanya tu, mata orang bahagia. Aku faham. Kalau kau, dah angau total pada satu-satu orang, mesti kau mampu buat benda-benda yang tak masuk akal macam tu. Tak masuk akal la kalau kau ambil keputusan nak berhenti makan sedangkan itu passion kau (tengok badan Izam la punya besar. Tak ragu langsung kalau kata makan tu memang passion dia).
"Baguslah. Semua kawan kau pelik-pelik. Aku je yang tak pelik. Kau patutnya bersyukur."
"Hahahaha. Bila masa kita kawan?" ujar aku kemudian berlalu ke meja aku. Malas nak hadap musuh.
*******
"Ni tak ada lain ni mesti kerja kau," marah Adam ke aku sebaik saja Izam berlalu dari meja kantin.
"Apa aku pulak? Bukan aku yang halang Izam dari beli makanan pun."
"Kita berkawan dengan Izam tu dari sekolah rendah lagi Hafiz. Benda-benda drastik sampai taknak makan ni, kau je boleh cadang. Izam tu taktik apa je la dia tau? Menangis, mengamuk dengan mengoyak buku orang, dia pandai la."
"Ni awat pulak ni? Ada belanja makan lagi ke apa?" ujar Man Gelabah. Mood lahap dia dah dipasangkan la tu.
"Entah Hafiz cadang apa entah pada Izam sampai dia tak mau makan."
"Izam budak coklat?"
"Izam budak coklat?" tanya Adam balik.
"Ha'a. Budak kelas aku panggil dia Izam budak coklat. Sebab budak kelas depa selalu dapat coklat. Eh, budak kelas hang la kan Hafiz?"
Aku angguk.
"Jadi, salah siapa pulak kali ni? Hang lagi ke Hafiz?" tanya Man Gelabah tanpa rasa nak sayang mulut.
"Tadi, si Saiful menganjing Izam. Dia kata Izam tu budak gila. Marah pulak aku," cubaan pertama aku untuk ubah topik.
"Kalau Izam tu bukan kawan aku, aku pun cakap dia gila," ujar Adam balik.
"Bagi coklat pun gila?" tanya aku kembali.
"Gila la kalau sampai tak nak makan."
Aku mendengus. Secara tak langsung, "gila" yang disebut oleh Adam tu, aku ada ambik saham dia. Sebab kalau aku dekat tempat Izam pun aku akan buat benda serupa.
"Tapikan, si Saiful tu memang dia dah lama tak puas hati dengan kau. Sejak yang isu perlantikan pengawas lagi kan?" tanya Adam sambil hirup laksa. Srupp srupp bunyinya. Adam ni pun selekeh jugak kalau makan. Adui kawan kawan aku semuanya adui.
"Tak kisah la tu. Dia siap cakap lagi kawan-kawan aku semua gila, kecuali dia tu. Entah bila masa entah aku kawan dengan dia."
"Patutnya, hang silambam je budak Saiful tu. Hang takut apa?" ujar Man Gelabah angin lain macam.
![](https://img.wattpad.com/cover/309176820-288-k184345.jpg)
YOU ARE READING
Kisah Cinta Budak Sekolah (Versi Asal)
HumorIni kisah tentang seorang budak lelaki gemuk yang cuba hendak bercinta. Atau sekurangnya hendak ada sebuah hikayat cintanya sendiri. Tapi sayang, sudahlah gemuk, malah tidak begitu hensem pula. Eh, kenapa kalian ucapkan kasihan pada aku? Ini bukan c...