03.02.2021
Vazgeçme düşüncesi zihne bir kere düştü mü, yokluyordu bütün gerçekliklerini. Yavaş yavaş yapmıyordu, canını acıtacak kadar hızlı ve sert yapıyordu ama sen yavaş yavaş hissediyordun. Zihni ele geçiriyordu, başka düşüncelere dalmana izin v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌸
Perdenin Ardındakiler - Ellerim Seni İstedi
🌸
Bazen kaçmaya o kadar çok alışırız ki, iyileştiğimizi fark etmeyiz. Korkularımızın geçtiğini anlamayız çünkü korkmaktan o kadar korkarız ki, diğer ihtimalleri yok sayarız. Korkacağımızı sandığımız için atıp duran kalbimiz, korkmadığımızı fark ettiğinde bu sefer heyecandan hızlanır.
Hayat her anlamıyla şaşırtıcıdır.
Bazen iyileştiğimizi, bazen de yaralandığımızı anlamayız.
Mesela ben şu an iyileşip iyileşmediğimi bilmiyordum. Belki de yanımda oturan adamın sakinliği, içimdeki o korkuyu dindirmeme yardımcı oluyordu. Onunla birkaç dakika önce yaşadığımız o garip olayda, ben onun içinde bir şeylerin koptuğunu hissettiğimde bile sakindi.
Ben, bazı sakinliklerin altında yatan kargaşanın onda da olduğunu fark etmeden çok öncesiydi. Belki de o anın içinde nefes almaya devam etseydik, huzur hâlâ göğsümüzde nefes almaya devam edebilirdi.
Bakışlarımı parkın içinde gezdirdim. İnsanların sesleri zihnime doldu. Sanki o ve ben yan yana geldiğimizde, dünyanın sesi kısılıyordu.
Salıncakta sallanan bir çocuğun attığı yüksek sesli kahkaha, bakışlarımı ona çevirmeme sebep oldu. Gözlerimi kısarak onu incelemeye başladım. Esen rüzgâr, ince çorabımın altındaki tenimi üşüttüğünde, dişlerimi birbirine bastırarak sessizce yutkundum.
Saniyeler birikip dakikalara dönüştü. Çocuğun annesi onu eve gitmeye ikna etmeye çalışırken, benim bakışlarım hâlâ onların üzerindeydi.
