03.02.2021
Vazgeçme düşüncesi zihne bir kere düştü mü, yokluyordu bütün gerçekliklerini. Yavaş yavaş yapmıyordu, canını acıtacak kadar hızlı ve sert yapıyordu ama sen yavaş yavaş hissediyordun. Zihni ele geçiriyordu, başka düşüncelere dalmana izin v...
Nasılsınız? Sizleri çok özledim. Umarım seversiniz, düşünceleriniz benim için çok önemli, lütfen benimle paylaşın.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌺
Evgeny Grinko - Valse
🌺
İnsanların bana hissettirdikleri her zaman yanlarına kâr kaldı. Bense hep hissettiklerimle kaldım. Yine de kimseyi suçlamıyorum, kendimi bile. Yürüyorum, ilerliyorum, arkama bakmamaya çalışıyorum. Girdiğim kalıpları yıkmak yerine, onlara göz yumuyorum. Ama artık o kalıpların altında kaldığımı hissediyorum.
Kendimi kötü hissettiğim zamanlarda, o ortamdan uzaklaşıyorum. Artık gidecek yerimin olmadığını da çok iyi biliyorum.
"Hira?"
Zihnime düşen ses, beni içinde bulunduğum andan çektiğinde, bakışlarımı botlarımdan çekip ona doğru baktım. Göz göze geldiğimizde, içimde büyüyen sevgiyle yüzümde küçük bir gülümseme oluştu ve ben de yüzümdeki gülümsemeyi hemen silip "Açmasaydın," dedim ters bir ses tonuyla.
"Özlenmişsin uyuz mavişim," dedi Arın kelimeleri yayarak. "Sürekli kaçak gibi dolaştığın için sana ulaşamıyorum zaten. Asıl terslenmesi gereken benim."
Şakaya vursa da bundan rahatsız olduğunu bildiğim için sessiz kalmayı seçerek botlarımı çıkarttım ve içerden gelen gürültüyle yüzümü buruşturdum.
"Kokular ozon tabakasını deler derler ama..." dedim gözlerimi hafifçe kısarak. "Senin grup yüzünden sesle de delinmeye başlayacak. Şimdiden başım ağrıdı, hiç girmesem mi acaba?"
"Sen iste herkesi kovarım..." dediğinde güler gibi bir ses çıkarttım ve içeriye doğru adım atıp tek kaşımı kaldırarak ona baktım.
"Kov o zaman." Gözlerini devirip elinin tersiyle beni hafifçe yana doğru itti ve botlarımı alıp kapıyı kapattı. Herkesin ayakkabıları dışarıda olduğu için kendim almamıştım. "Neden benimkini aldın?"
