UNICODE
တက္ကသိုလ်စဖွင့်သည့်နေ့မို့
ပထမနှစ်စတက်ရမည်ဖြစ်သောကျောင်းသူ၊ ကျောင်းသားလေးများ
စိတ်လှုပ်ရှားနေကြမည်မှာအမှန်ပင်။
အထက်တန်းတုန်းကလို
ယူနီဖောင်းတွေမဟုတ်ပဲ
မိမိနှစ်သက်ရာအဝတ်အစားကို
ဝတ်ရတော့မည်။
သူငယ်ချင်းအသစ်များရပြီး
အမြင်ကျယ်လာလိမ့်မည်။
နောက် ဆရာများပြောသလို
ရည်းစားလည်းရလိမ့်မည်။
အတွေးပေါင်းစုံနှင့်အရောင်အသွေးစုံလင်လှသောကျောင်းသားလေးများမှာ
ကျောင်ဝန်းထဲတွင်
ကိုယ်စီကိုယ်စီလှုပ်ရှားနေကြသည်။
ထိုကျောင်းသားများကြားထဲတွင် အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် လှုပ်စိလှုပ်စိသွားနေသောကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်ရှိ၏။
ပါးကဖောင်းဖောင်း၊ နှုတ်ခမ်းကခပ်ဆူဆူရယ်နှင့် မျက်လုံးကမပွင့်တပွင့်ဖြင့်လမ်းလျှောက်နေသည်။
"ဟိတ်ကောင် "
အနောက်ဘက်မှတစ်စုံတစ်ယောက်က
သူ့ပုခုံးအားလှမ်းဖက်လိုက်၏။
"ရား လန့်သွားတာပဲ ငကုရ"
"ဘာလန့်တာလဲ ငဟိုဘီ မင်းကိုမနက်၈နာရီကတည်းကလာဖို့မှာထားတာကို"
"ဟို ဟို အဲ့တာကလေ ငါညကဂိမ်းဆော့တာနောက်ကျသွားလို့ ဟီးဟီး"
ဂျောင်ကုနှင့် ဟိုဆော့တို့သည်အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြ၏။
မူလတန်းကတည်းက
ခင်လာကြသူတွေမို့
တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်းအတူတူပေ။ သို့ပေမယ့် မေဂျာတွေတော့မတူခဲ့ပါ။
နောက်ထပ် ယွန်းဂီဆိုသောသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လည်းရှိသေးပါ၏။
"အဲ့တာဆို ငါအတန်းသွားပြီ ဟိုဘီ"
"အေအေ တာ့တာ"
ကျောင်းကိုအရင်ရောက်နှင့်သောစပ်စုစိန်ဂျောင်ကု ကျေးဇူးကြောင့်အတန်းကိုအထွေအထူးရှာစရာမလိုပဲ ဂျောင်ကုညွှန်သောလမ်းအတိုင်းလျှောက်ခဲ့သည်။
အတန်းလေးက တိတ်ဆိတ်ပါသည်။
ပထမဆုံးရက်မို့ ကျောင်းသားအားလုံးကိုမျက်နှာစိမ်းနေ၏။
သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်စားထားသော လူအားလုံးထဲမှာမှ ဟိုဆော့ပုံစံက မူကြိုလာတက်သောကလေးပုံစံပင်။
