Wieczorem Julia opowiadała mi z wielką radością o treningu z Markiem. Jego słowa i mi zostały w głowie, ale... Eh. Nie umiem odmówić rozkazu trenera. Siedząc na łóżku patrzyłem w ekran laptopa przeglądając informacje o Marku Evansie. Jedyne co znalazłem to wiadomości o jego dziadku Davidzie Evansie. Wielki bramkarz i trener. Odszedł na emeryturę. Eh. Może o niego chodziło... Nie. Dark się wysłowił dość jasno. Mark Evans. Nie znalazłem żadnych informacji, że jest on niebezpieczny czy coś. Westchnąłem i wyłączyłem laptop odkładając go na ziemię, a sam położyłem się na plecach dając ręce na kark. Czemu Dark chce się go pozbyć?
* Skip time*
Z perspektywy Marka
Następnego dnia szedłem obudził mnie piękny zapach naleśników. Zaraz naleśników?! Mama nie robi naleśników na śniadanie. Od razu usiadłem. Jeśli nie mama to robi...oznacza tylko jedno... - Dzia... AAA! -krzyknąłem spadając z łóżka. Kołdra mi się owinęła wokół nóg. Ehh. Leżałem na plecach głową do drzwi. Wtedy one się otworzyły. Zobaczyłem znajomą postać - Cześć Mark - Liliana uśmiechnęła się do mnie miło
**************** To ona
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
**************** - Liliana?! Co ty tu.... Myślałem, że... - Że nie przyjadę? To się myliłeś. Z moim tatą przyjechałam. Twoich rodziców nie ma. Dziadek mi otworzył - A no tak - udało mi się uwolnić z kołdry i wstać na równe nogi - To dlatego pachnie tu naleśnikami - na długo zjechałaś? - Tylko na tydzień. Ciocia zgodziła się na to żebym mogła u ciebie mieszkać przez ten czas - To super. Zaraz ile godzin?! - Teraz jest 7.46...- zaczęła, a ja przebiegłem obok niej jak wicher biorąc tylko mundurek, torbę , ręcznik i bieliznę. Wpadłem do łazienki i wykonałem rutynę myjąc przy tym zęby. Zacząłem biec po schodach przy okazji przepadając przez ostani z nich. Wpadłem do kuchni. Na stole leżało pudełeczko z kanapką. Sięgnąłem po nie i dostałem w rękę - Auła! Dziadku za co? - Jęknąłem - To mój lunch. Śniadanie takie domowe masz, ale do szkoły jeszcze ci nie zrobiłem... Mark? - dziadek tłumaczył, ale po mnie tylko został obłok dymku. Wybiegłem z domu jak torpeda. Trudno. Jakoś inaczej zdobędę jedzenie. Teraz najważniejsze żeby zdążyć na lekcje.
Z perspektywy Liliany
Westchnęłam siadając w kuchni - Mark to istny żywioł - powiedziałam biorąc talerz z naleśnikiem - Tak racja. Też kiedyś taki byłem - powiedział dziadek trzymając widelec w ręce - Oj tak. Tylko, że ja na początku bawiłem się w rycerza. A masz zły smoku! - krzyknął wystawiając widelec przed siebie. Zaśmiał się - a potem poprostu pokochałem piłkę nożną - usiadł i nabił cały rulon naleśnika na ostrza widelca. Usiadł biorąc gryza - To już wiem po kim mój kuzyn ma bzika na punkcie tego sportu - powiedziałam krojąc swoje śniadanie - No tak. Każdy to mówi. Każdy w rodzinie ma talent do piłki nożnej, ale o tu - pokazał na swoje serce. Zagryzłam wargę ze śmiechu. - to takie śmieszne młoda Panno? - nie, ale....trochę się ubrudziłeś On spojrzał. Z naleśnika wylewał się drzem borówkowy z jednej strony i to z tej, którą dotknął się w miejsce gdzie serce. - Ajaj! Niech to kaczka na grillu! - wstał szybko odkładając widelec - moja ulubiona koszula! No nieeeee - jęknął - Idę się przebrać. Tylko nie zjedz mojego dżemu - powiedział i poszedł. Westchnęłam. Zostałam sama w kuchni. Niedługo powrót do internatu. Lubię grać w piłkę nożną, ale moim sportem jest pływanie.
