Girls Like You

Chapter 20 - What A Flirt

It's already lunch time and bigla akong naexcite sa food na kakainin namin. All kinds of seafood can be seen on the table. Pati na din two kinds of pasta. I mean, pasta with two kinds of sauce. Red and white. Meron ding salad with dressing. They are all my favorite.

Students are assigned to fix the food kaya yung mga kasama naming teachers nakaupo na at ready ng kumain. Nakaupo na kaming lahat except kay Miss Andrea dahil wala pa sya. Hinihintay na lang namin siya before kami magstart kumain. Nang marinig ko ang tunog ng pagsara ng pinto, nilingon ko ito at nakita ang ekspresyon ng kanyang mukha. Wala na kasing ibang mauupuan kundi sa tabi ko. Ayaw niya yata akong makatabi eh.

Paalisin pa nya sana ung isang estudyante na hindi ko alam ang name sa tabi nila Miss Hanna but my annoying friend speaked.

"Miss Andrea, tabi daw kayo ni Angela." I looked at Sofia with a annoyed face, but deep inside I wanna thanked for that gesture. I looked at her annoyed face, I don't know why if sa akin ba or kay Angela. But I smiled after her face soften and walked towards me.

"Let's eat! Enjoy your lunch guys!" Miss Hanna announced after naming mag-pray. Syempre kailangan natin magpasalamat sa Diyos at binigyan nya tayo ng magandang propesor ay este ng maraming pagkain.

Inuna kong kainin yung salad which serves as an appetizer. Pasimple ko namang tiningnan yung katabi ko at yung kinakain niya. Kumakain siya ng pasta. Pati yung way ng pagkain niya sobrang professional. Nang maubos ko naman ang salad ko, sinunod kong kainin ang mga seafood. Binubuksan ko na ngayon ang alimasag nang bigla akong natusok sa sipit nito.

"Aray!"

"Oh, what happened? You okay?", rinig ko namang saad niya na may bakas ng pagaalala at hinawakan ang kamay ko para tingnan kung may sugat. Maliit lang naman kase natusok lang naman ako.

Narinig ko pa siyang nag 'tsk' at hinila ako papunta sa may washing area. Hinayaan ko na lang siya. Minsan lang naman mangyare 'to eh. Matapos nya akong gamutin, dinala na niya ako ulit sa kainan namin. Hahawakan ko na ulit sana yung hinihimay ko nang hablutin niya sakin.

"Let me open it for you. Baka madagdagan pa yang sugat mo. Clumsy." Humina yung last word niya but narinig ko pa din naman ito. Bahagya akong natawa at sinimulan na ulit kumain nang may ngiti sa aking mga labi.

Sino ba naman ang hindi matutuwa kung pinapaghimay ka ng paborito mong pagkain?  Pero himala ah. Marunong siyang kumain ng mga ganitong pagkain, knowing na maarte siya sa mga ganito.

Bahagya akong napalingon sa kabilang banda dahil pakiramdam ko'y may nakatingin sakin. Miss Hanna with her worried expression. Ang ganda ko naman para dalawang magandang guro ang magalala sakin. Binigyan ko lang siya ng ngiti at tinuloy na ang aking kinakain.

Nang matapos na kaming kumain, unti-unti nang sinimulan ng mga assigned students ang paglilinis ng aming table. Tumayo na ako sa kinauupuan ko para bigyan sila ng space para mas mapadali ang paglilinis. Nakita ko naman si Miss Andrea na naglakad na pabalik sa room niya. Sabi kase nila na 1pm daw ang balik namin sa meeting place para sa few announcements.

Nilapitan naman ako ni Miss Hanna and said, "What happened to you awhile ago? Are you sure you're okay?".

Just like earlier, I gave her a smile and assured her that I'm okay. She also told me if I needed someone to talk to, I can run up to her. It made me blush kaya tumungo ako to hide my face. Nang tinawag na siya ni Miss Nevaeh, nagpaalam na siya at ginawaran ko ulit ng isang ngiti.

That was not the first time Miss Hanna showed gestures like that to me. Maraming beses na. Na minsan naisip ko na gusto ako nito pero malabo dahil estudyante ako at guro ko siya. Baka nga concern lang siya sakin dahil nga estudyante nya ako.