Girls Like You

Chapter 3 - Sleepover

Kasalukuyan akong naglalakad papunta sa classroom ko. Its already 6:45 in the morning. Paliko na sana ako sa classroom ko nang may narinig akong tumawag sa pangalan ko.

"Miss Rodriguez!" It's Miss Andrea. Bakit kaya? Kaya lumapit na ako sa kanya.

"Why, ma'am? Need anything?" Tanong ko sa kanya. I glanced at her face. Hindi naman sya galit. Mukhang maganda ang mood. Pero mas maganda sya yieeee!

"Can you help me with these notebooks?" Malumanay nyang sabi. Wow ah! Himala. Ang bait nya ngayon. Diba nga sabi mo maganda mood? Oo nga sinabi ko nga pero malay mo naman irapan ka nyan. "Thanks!", she added nang makuha ko na sa kanya yung mga dala-dala niyang notebooks. Wow ha!

"Sige po mahal ay este ma'am." I mentally cursed myself dahil sa biglaan kong tawag sa kanya. Nakakainis minsan tong bibig na to! Kung ano ano na lang ang lumalabas.

"What did you just call me?" Nakataas ung kaliwang kilay nya. Mangiirap yan tingnan mo.

"Nothing po ma'am." Nakita ko naman na umirap siya. Sabi na eh. Kaya binuhat ko na ung mga notebooks. Maunti lang naman kaya magaan lang. Kaya ko naman.

Tiningnan ko ung relo ko. Shit! Its already 6:55! Five minutes nalang late na ako sa first subject ko. Si Miss Andrea kase! Ako pa yung inutusan. Saya mo naman? Syempre hindi! Malalate na ako!!!

Buti na lang pagkarating ko sa classroom, hindi pa nagsisimula ang klase. Mabait kase teacher namin ng first subject. Wala naman masyadong ginawa. Nagdiscussion lang about sa lesson.

Nandito na ako sa harap ng office ni Miss Andrea dahil ibibigay ko na ung problems na pinapasagutan nya, which is my punishment for being late in her class. We still have 15 minutes before second class starts. Huminga muna ako ng malalim at binasa ung poem nasulat ko last night while trying to solve these problems. It's actually not a poem, it's just a stanza.

When I first saw you,
All I think about now is you
My day is incomplete
Without the glimpse of you

I slowly turn the knob to open the door. When I entered inside, I saw her sitting facing her laptop. She didn't notice my presence so I did a fake cough to get her attention. She just glanced at me then went back at her screen

"Miss Andrea, these are the problems that I made as my punishment." She is focusing on her screen and typing something. But I don't know what is it. Baka teachers' stuff.

"Just leave it there. And you may go." Hindi man lang ako tinapunan ng tingin. Bahala talaga sya dyan. Umalis na ako nang hindi nagpapaalam. Sana hindi sya magalit sa ginawa ko.

Its already 3 'o clock in the afternoon. Uwian na namin pero biglang umulan. Wala akong dalang payong. So kailang ko hintayin na tumila ang ulan. Tsk!

After a few minutes, but its still raining. Naramdaman kong may tumabi sakin. It's Miss Andrea. Wala din siguro itong payong. And she's shivering. Buti na lang may dala akong jacket. So isinuot ko sa kanya yun.

"Here ma'am. Para hindi ka na po ginawin."

Its already 5:30 and medyo humina na ang ulan. Gustong gusto ko ng umuwi pero ayoko naman na iwanan sya dito. Yayain ko lang kaya sya sa apartment namin. Baka matagal pa dumating ang sasakyan nya. Actually binili talaga ni Dad yun kung sakaling may kasama akong bisita. Ayaw kase nila na magpapasok ng bisita sa bahay kaya bumili sila ng apartment malapit sa bahay. Ilang lakad lang naman.

"Tara ma'am. Come with me." Aya ko sa kanya.

"Hindi na Rodriguez. Kaya kong umuwi magisa." Tanggi nya sakin.