TEMPTATIONS OF US

CHAPTER 70

week has past and i still didn't pay attention about governor message, well he keeps messaging me to meet him but i always rejecting it

i check my body alarm beside me, it's 6am already kaya dali dali naman akong tumayo at pumasok sa kwarto namin ni rod at dahan dahang tumabi saakin

this is my routine since i knew the truth behind everything, di ako natutulog sa tabi niya pero maaga akong pumupunta dito para humiga sa tabi niya

in that way he can't realize that i'm not sleeping on his side.

naramdaman ko naman ang pag galaw niya kaya dali dali ko namang pinikit ang mata ko

"good morning babe, babe please trust me again. i'm sorry" i felt his kisses in my forehead

kung dati rati gustong gusto ko ang mga yakap at halik mo sa umaga pero ngayon rod, hindi ko na alam. hindi ko na maramdaman

ang hirap pala ng ganito, ang hirap pilitin ang sarili mo na kaya mo kahit ang totoo hindi na.

naramdaman ko naman na tumayo siya kaya nagkunwari akong minulat ang mata ko and i scratched it.

"oh your awake babe" he kiss my lips, i just smile.

"i'm sorry i can't make you a breakfast ang sakit ng tiyan ko eh"

"gusto mo ba wag na akong pumasok"

"no you don't have to. pumasok ka, people needs you" marahan naman siyang tumango bago siya lumapit saakin

he sat beside me, in the edge of the bed then he grab my hand and kiss it.

"babe i'm sorry" i can see the tears fall on his eyes.

i look away, sa mahigit isang linggong nakalipas hindi ko na maramdaman ang dating nararamdaman ko sayo rod. puno na ako ng pagdududa but i  can't do anything, i don't have power to manipulate you. i don't have access about you. all i can do is to talk to your secretary and ask her some quite serious question about you

i bite my lower lips to prevent crying, ayokong ipakitang mahina ako. ayokong sabihin niyang hindi ko kaya, kase kaya ko. i can endure all the pain para sa anak ko

kung hindi ko kaya bilang isang imee, pwes kakayanin ko bilang isang nanay sa sinapupunan ko.

"your late already. prepare yourself" binitawan ko naman ang kamay niya at marahang tumayo.

hindi ko na rin siya nilingon bago ako tuluyang bumaba, as i walking downstairs i can see manang preparing some food.

"good morning manang ano po yan" tanong ko

"galunggong at itlog na maalat" napangiti naman ako when i saw my favourite fried rice in the table

pero parang may kulang. i want pineapple.

"manang may pinya ba diyan"

"nako di pa ako nakakapalengke"

"ah okay lang po manang" napahinga nalang ako ng malalim bago ako umupo.

hinawakan ko naman ang tiyan ko
"baby wag masyadong needy, please" simula din nalaman ko ang lahat hindi ko na rin inabala si rod sa mga gusto ko

kapag gusto ko ako nalang ang bumibili or di kaya nagpapabili ako kila manang tutal ayoko nang umasa kay rod dahil alam ko nasa paglilihi stage narin si honeyletche ngayon

i was about to eat my fried rice when kua guard called me and told me that i have package outside kaya dali naman akong lumabas at tinignan

it's pineapple with a brown envelope, nanlaki naman ang mata ko.

"this is from?" tanong ko

"governor deleon po" i just nood and sign the papers bago ko kinuha ang pinasok sa loob.

paano niyang nalaman na gusto ko ng pinya? agad ko namang binuksan ang brown envelope.

tumambad naman saakin ang mga picture ulit nila rod ay honeylet. then a white paper caught my attention.

a letter.

i know your wondering why i keep doing this. i'm just helping you senator and if you don't like it. that's fine, remember this is for sake of your child. meet me now in shangri-la hotel

-gov.

he's been like this since he start to message me, lahat ng gusto ko alam niya at pinapadala niya tuwing maga. wala ring palyang pictures ang pinapadala niya saakin na araw araw ko din namang pinapasunog

"manang pasunog na rin po ito" inabot ko naman kay manang.

at dahil hindi na rin ako mapakali kung ano nga ba ang katotohanan na gusto niyang sabihin saakin napagdesisiyonan ko na ngayon pupuntahan ko na siya

i was about to stood up when i heard some footsteps downstairs. it's rod

"where are you going" tanong niya

"nothing, tatawagin ka sana" sagot ko naman. tumango lang siya bago umupo. ganon din ako

simula nangyari ang lahat ng yon ang pagsasamahan namin ay naging casual na rin. hindi na katulad ng dati

"ang agang pinya naman niyan babe" hindi ko nalang siya sinagot at ngumiti nalang

kung hindi mo lang ako niloko rod sana masaya tayo ngayon, sana hindi tayo nagkakaganito

ayoko ng ganito, ayoko ng magsinungaling. binaba ko ang pagkatao ko sayo rod. pero bakit ganito. bakit mo ako ginaganito pero hindi kita masi-sisi dahil ako ang pumili nito at kahit masakit....patuloy parin kitang pinipili dahil ganon kita kamahal at ganon ko kamahal ang anak ko.