တိမ္ထူထပ္ေသာ ပင္လယ္ျပင္ရဲ့ ညေနဆည္းဆာေအာက္မွာ ေသာင္ျပင္ႀကီးက အပူခ်ိန္ေလ်ာ့ေနသည္။လိႈင္းနဲ႔ အတူ ရိုက္ခတ္လာေသာ ဆားနံ႔ေလကို ခပ္ျပင္းျပင္းရႉရိႈက္လ်က္ ညိုခြန္း မ်က္ႏွာ မႈန္ကုပ္လ်က္။ဒူးဖံုးေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏိႈက္ၿပီး ရွပ္အက်ႌအညိုေရာင္က ေလနဲ႔လြင့္ကာ သူ႔ရဲ့အသားမွာ ကပ္၍ေနသည္။
ေျခဗလာျဖင့္ သဲျပင္ေပၚ ေလ်ာတိုက္ေလ်ွာက္ရင္း အုန္းသီးခြံတစ္ျခမ္းအား ေျခေထာက္နဲ႔ လႊဲေစာင့္ကန္လိုက္ကာ
"ေသစမ္း ! မိုးတိမ္နက္ ခင္ဗ်ားႀကီး ေသလိုက္စမ္းပါ"
မနက္ခင္းက အတူအိပ္ဖို႔လာေျပာေသာ အမ်ိဳးသမီးကို ဘာမွမတုန႔္ျပန္ေပမယ့္ ေန့ခင္းတစ္ေခါက္ ထပ္လာေျပာေတာ့ ေခါင္းညိတ္ေလသည္။ ေဘးကေန မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လိုက္ပံုမ်ား အသားေတြေတာင္တုန္လို႔။ အတူအိမ္မယ္ေျပာတဲ့ မိန္းကေလးတိုင္းကို ဒီအတိုင္း လက္ခံေနေတာ့မွာလားမသိ။တားဆီးပိုင္ခြင့္မရိွသလို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကည္ႏူး ေနတာကို မၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ အိမ္ကေန ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။အခု ေသာင္ျပင္ဘက္ေရာက္လာတဲ့ အထိ အခဲမေက်ႏိုင္။ေတြးရင္း ေတြးရင္း ေဒါသထြက္သည္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒါသကို အုန္းခြံေပၚ ပံုခ်လိုက္ေသာ္လည္း သူကန္လိုက္တာ အုန္းသီးအခြံမဟုတ္ဘဲ လိပ္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေနသည္။ကန္လိုက္တဲ့အရိွန္ေၾကာင့္ ပက္လက္လွန္သြားေသာ လိပ္က ေခါင္းကို ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖင့္ ေျခေတြ၊လက္ေတြကယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ေနသည္။ညိုခြန္း လက္နဲ႔အသာျပန္ေမွာက္ေပးလိုက္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပင္လယ္ဘက္ ျပန္ဆင္းသြား၏။
"ေဟ့ ... ကိုလူျဖဴ"
ညိုခြန္းရဲ့ ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ထြက္လာေသာ ကေလးတစ္ေယာက္အသံ။ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲတြင္ ဓားေတြကိုင္ထားၿပီးရပ္ေနေသာ ကေလး(၅)ေယာက္အဖဲြ႔ေၾကာင့္ ညိုခြန္း မ်က္ခံုးပင့္သြားသည္။
အလြန္ဆံုးရိွမွ (၁၀) ႏွစ္သားေလးေတြပဲကို ဘယ္ႏွယ့္ ဓားေတြနဲ႔တုန္း။
"ငါ့ကို ေခၚတာလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ ဒီကၽြန္းမွာ ျဖဴတာဆိုလို႔ ထမင္းနဲ႔ ခင္ဗ်ားပဲရိွတယ္ "
YOU ARE READING
ဂန္တဝင်လူမိုက်ကြီးကို ချစ်ရေးဆိုမည်
Action"မင်း သေချင်လို့လား" "ကျွန်တော် ချစ်ချင်တာပါ" My Own Creation (စကားအသုံးအနှုန်း 16+)🚨 CV photo by Artist-Thin Thin Hlaing
