တေရြ့ေရြ့တိုးလာေသာေျခလွမ္းမ်ားက မေနွးမျမန္။
လက္မခံႏိုင္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္သာ ေျခခ်ေနတာ။ တကယ္ေတာ့ သူ ေၾကာက္ေနတာျဖစ္သည္။
ေနေရာင္ရိွေနေသးတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သရဲေတြ့ရမွာ မပူေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ၾကက္သီးထစရာေကာင္းေနသည္။ေျမပံုေတြ ေဘးနားျဖတ္ေလ်ွာက္ၿပီးတာနဲ႔ ဇရပ္ေပၚမွာ ထိုင္ေနေသာ ယကၡအားေတြ့လိုက္ရတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရသြား၏။
စူးစိုက္ၾကၫ့္ေနေသာ မ်က္လံုးေတြက ညိုခြန္းဝင္လာကတည္းက ျဖစ္ၿပီးအနီးနားေရာက္တဲ့အထိ တြန႔္ခ်ိဳးေနေသာ မ်က္ခံုးက ေျပမသြားေပ။
" ေနာက္မလာခဲ့နဲ႔လို႔ ေသခ်ာေျပာလိုက္ပါတယ္"
သူ႔စကားကို လ်စ္လ်ူရႈကာ ညိုခြန္း ခပ္တည္တည္ပင္ ေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ယူလာေသာ ထမင္းဘူးကို အဖံုးဖြင့္လိုက္ၿပီး
"ေန့လယ္စာ မစားရေသးဘူးမလား"
တစ္ခုခုျပန္ေျပာဖို႔ ျပင္ၿပီးမွ ထမင္းနဲ႔ဟင္းကို ျမင္ေတာ့ ပါးစပ္ျပန္ပိတ္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္တည္း မ်က္ခံုးတို႔လည္း တစ္ေျပးတည္းျဖစ္သြားသည္။သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုၾကၫ့္ေနေသာ ညိုခြန္းကို ျပန္ၾကၫ့္ၿပီး တျခားဘက္လွၫ့္သြားတာေၾကာင့္
"မစားဘူးလား"
"....."
" အဆိပ္ခပ္မထားပါဘူး ခင္ဗ်ားပံုစံက အဆိပ္လည္းမတိုးေလာက္ဘူး"
ထံုးစံအတိုင္း က်စ္ခနဲ စုတ္သတ္ကာ ထမင္းဘူးကို ေကာက္ယူသည္။မစားခ်င္တာလည္း မဟုတ္ဘဲ မူေနေသးတာ။လူမိုက္ေတြက အဲ့လိုပဲလားမသိေပမယ့္ ေတြ့ဖူးတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လူသတ္ဖို႔ လက္ရဲေပမယ့္ တစ္ခါတေလကေလးေတြလို ဘာမဟုတ္တာနဲ႔လည္း တြန႔္ဆုတ္ေနတတ္သည္။
"နားကို ယီးတယ္"
ပလုတ္ပေလာင္းစားေနတာေၾကာင့္ ၿငီးေတာင္ ယီးအသံထြက္ေနသည္။ညိုခြန္း တစ္ဖက္ကိုလွၫ့္ကာ ႀကိတ္ရယ္ေနေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ေနတာ ျပန္မေျပေတာ့ေပ။
သူစားလို႔ၿပီးသည္အထိ ဘာမွမေျပာဘဲ ဒီအတိုင္း ထိုင္ေစာင့္ေပးေနသည္။ၿပီးသြားေတာ့လည္း ဘူးကို ဖံုးၿပီး ျပန္ဖို႔ ျပင္ေတာ့ အေရာင္ကဲြမ်က္လံုးေတြက တစ္ခုခုကို သိေနသည္ႏွယ္ ညိုခြန္းအေပၚ ေရာက္ရိွလာ၏။
YOU ARE READING
ဂန္တဝင်လူမိုက်ကြီးကို ချစ်ရေးဆိုမည်
Action"မင်း သေချင်လို့လား" "ကျွန်တော် ချစ်ချင်တာပါ" My Own Creation (စကားအသုံးအနှုန်း 16+)🚨 CV photo by Artist-Thin Thin Hlaing
