ေနေရာင္ျပင္းျပင္းက သဲေသာင္ျပင္ေပၚ က်ေရာက္ေနၿပီး ပင္လယ္ေရလိႈင္းမ်ားျဖင့္ ေရာေနွာသြားေသာ အနီေရာင္ေသြးမ်ား။
ဓားကိုယ္စီျဖင့္ သတ္ျဖတ္ေနၾကေသာ လူတစ္စုအား ညိုခြန္း ဆက္မၾကၫ့္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမိွတ္ကာ အပင္ကို ေက်ာနဲ႔ကပ္မွီထားလိုက္သည္။ပိန္းရိုင္းေျပာသလို ဒီေနရာက သူတို႔စံအိမ္ထက္ကို အမ်ားႀကီးပို၍ ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းဟာ အေရးမပါသလို ခဏေလးအတြင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္သည္။
"ေဟး "
ညိုခြန္းေပၚ အုပ္မိုးက်လာေသာအရိပ္တစ္ခု။စိုးရိမ္ေနေသာ အညိုေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ားက ညိုခြန္းတစ္ကိုယ္လံုးကို ျခစ္ရာတစ္ခုေတာင္ အထင္မခံႏိုင္သလို ေစ့ေစ့ၾကၫ့္သည္။
ရင္ဘက္နဲ႔လက္ေတြအျပင္ ပါးျပင္ေပၚအထိပါ ေသြးေတြစြန္းထင္းေနေသာ တိမ္နက္က သူ႔မွာ ဒဏ္ရာရိွမရိွလည္း သိမည္မဟုတ္။ ညိုခြန္း ေသြးမ်ားေပေနေသာ လက္ေမာင္းနဲ႔ရင္ဘတ္ကို ေသခ်ာၾကၫ့္ၿပီး ထိခိုက္ထားတာမရိွဘူးဆိုမွ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ဆူဆူညံညံအသံေတြ တိတ္ဆိတ္သြားေသာေၾကာင့္ ကမ္းေျခဘက္ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ရန္ပဲြၿပီးလို႔သြားၿပီျဖစ္သည္။အႏိုင္အရႈံးတြက္ခ်က္ရမည္ဆိုလ်ွင္ သေဘၤာကို ဦးေဆာင္လာေသာ လူရဲ့ေခါင္းက ယကၡ၏ ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ တဲြရက္ရိွမေနေပ။ညိုခြန္းခ်က္ခ်င္း တိမ္နက္ဘက္ကို အျမန္အၾကၫ့္ျပန္လႊဲလိုက္ရၿပီး
"အိမ္... အိမ္ျပန္ရေအာင္"
"အင္း "
ပံုမွန္အတိုင္းလမ္းေလ်ွာက္ေနေပမယ့္ ယိုင္လဲမက်ေအာင္ ထိန္းေနရသည္။ကိုယ့္ေရ႔ွမွာ လူသတ္တာေတြကို ျမင္ရတာက ပထမဆံုးမဟုတ္ေသာ္လည္း ေတြ့ရတဲ့ အႀကိမ္တိုင္းမွာ သူ႔အတြက္ အသားမက်ႏိုင္ေသးေပ။
"မင္းအဆင္ေျပရဲ့လား"
အိမ္အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး လက္ေမာင္းကို တဲြထားေပးေသာ တိမ္နက္က ညိုခြန္းမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကၫ့္ၿပီးေမးသည္။ထိုအခါ လက္ေမာင္းမွာကိုင္ထားတဲ့ တိမ္နက္လက္အား ခပ္တင္းတင္းျပန္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
YOU ARE READING
ဂန္တဝင်လူမိုက်ကြီးကို ချစ်ရေးဆိုမည်
Action"မင်း သေချင်လို့လား" "ကျွန်တော် ချစ်ချင်တာပါ" My Own Creation (စကားအသုံးအနှုန်း 16+)🚨 CV photo by Artist-Thin Thin Hlaing
