[𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝]
[𝐰𝐨𝐫𝐝 𝐜𝐨𝐮𝐧𝐭: 𝟒𝟕.𝟐𝟔𝟏]
Książka łączy się z książką "Tylko z Tobą". Rozdziały należy czytać na zmianę, pierwszy rozdział tamtej opowieści, pierwszy rozdział tej, drugi tamtej i tej...
💚Opowieść o synu Nicky'ego i Mad...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
💚
Upewnij się, że przeczytał*ś dwudziesty dziewiąty rozdział książki "Tylko z Tobą"
Już w piątek, na ogromne zadowolenie Masona, było zakończenie roku szkolnego. W szkole miał stawić się na godzinę dziewiątą, dlatego wstał dopiero o siódmej trzydzieści. Wieczorem Madeline wyprasowała mu białą koszulę, a garnitur wisiał na wieszaku w szafie.
Wygramolił się z łóżka, schodząc na dół, gdzie była już Madeline i Nicky. Kobieta była już w pełni pomalowana, a mężczyzna siedział i pił kawę, przeglądając coś w telefonie.
— Cześć.— mruknął jeszcze zaspanym głosem, siadając w jadalni, gdzie czekały już na niego dwie kanapki i jajecznica z ciepłą herbatą.
— Cześć.— odpowiedzieli jednocześnie Nicky i Madeline. Na nieszczęście Masona oni również mieli pojawić się na zakończeniu roku szkolnego, ponieważ byli głównymi wspomagaczami finansowymi szkoły, przez co dostawali upominki w ramach podziękowań.
— Jak się czujesz z myślą, że już za mniej więcej trzy godziny będziesz miał ponad dwa miesiące wolności?— spytała ze śmiechem Madeline, siadając naprzeciwko syna i jedząc swoje śniadanie przygotowane przez Nicky'ego.
— W życiu się bardziej nie cieszyłem.— oznajmił Mason, wzdychając.— Ten rok był przeogromnie przesrany.
— A za niecały rok już egzamin SAT.— przypomniał Nicky, pijąc swoją kawę i patrząc na syna poważnym wzrokiem.
— Będę martwił się tym dzień przed egzaminem.— odpowiedział ze śmiechem chłopak, a Madeline tylko zgromiła go wzrokiem.— A na dodatek w te wakacje będę mógł już legalnie prowadzić samochód. Czyż to nie piękne?
— Słuchaj, dopóki żyjesz pod moim dachem, musisz się słuchać.— stwierdził Nicky ze śmiechem, klepiąc syna po ramieniu.— I pamiętaj, że ostatnio nadwyrężyłem sobie korzystanie z usług prokuratora Meyera, więc jeżeli cokolwiek nabroisz, pójdziesz siedzieć.
— Nie, dzięki. Nie chciałbym spędzić wakacji za kratami, więc będę grzeczny.— odpowiedział Mason, unosząc ręce do góry w geście obronnym.
— Cieszymy się, ale teraz idź się ogarnąć, bo za godzinę musimy wyjeżdżać.— wtrąciła Madeline, a chłopak skinął głową, kończąc swoje śniadanie. Następnie odłożył talerz i kubek do zmywarki, biegnąc na górę.
Poszedł do łazienki, wchodząc do swojej kabiny prysznicowej, biorąc kąpiel pod gorącym strumieniem wody. Gdy już się umył i odpowiednio rozbudził, wyszedł z kabiny, zawiązując sobie ręcznik na biodrach. Podszedł do umywalki, przejrzał się w lustrze, a następnie umył zęby i twarz odpowiednimi kosmetykami do nastoletniej skóry. Na samym końcu ułożył swoją niesforną grzywkę tak, jak lubił.
