Je T'aime (Completed)

THREE

THREE: "I will be very please to talk with you..."

"MISS Natasya, may nagpapabigay po sa inyo." anang isa sa mga waitress ko isang gabi na namang nasa trabaho ako.

Hindi na ako magtatanong pa kung kanino nanggaling ito dahil alam ko na kung sino na naman ang nagpapabigay.

Pour la jolie fille que j'ai connue...
(For the pretty girl I've known...)

Gabi-gabi na halos ito tuwing nagpupunta siya rito sa bar ko, walang gabi na wala siyang regalong pinabibigay sa akin.

Lahat din ng notes nakasulat in a french language, hindi ko maintindihan ang mga 'yon pero hindi ko na aalamin pa. Wala naman sigurong masama kung tumanggap ako ng gifts lagi galing sa kanya 'diba? We're friends after all!

I smiled at my worker then accepted the paper bag. "Salamat."

Lumabas ako ng kabisera at pinuntahan si Chance sa table niya.

"Natasya!" magiliw na aniya tapos sinalubong ako ng halik sa pisngi.

I showed him the paper bag he sent me today. "Nag-abala ka na naman. Maraming salamat dito ha."

Tumango siya. "Sinabi ko na 'diba? You are most and always welcome, Natasya."

"Ano kayang laman nito?" pilyang tanong ko habang binubuksan ang paper bag.

"Open it so you'll see it." pilyo din niyang sagot.

Tinulungan pa niya akong kuhanin ang staple sa gitna. As usual, he is gentleman enough to help me at every little thing like this.

Nang mabuksan nakita kong French-made chocolates na naman ito.

"Wow!" I smiled at him.

He nodded while smiling at me too.

"Almost two weeks mo na akong pinauulanan ng mamahalin at imported chocolates ah!"

Yes, it's been two weeks to three now since we first met, became friends, he became my regular party goer in this bar, and sending me chocolate gifts.

"Nagsasawa ka na ba sa chocolates? Come on, tell me. I can send you other gifts aside from chocolates."

Agaran akong umiling. Ako na nga itong nireregaluhan, magrereklamo at magde-demand pa ako! Grateful na 'kong masyado sa mga ginagawa at binibigay niya bilang bago kong kakilala at bagong kaibigan.

"Hindi, hindi naman sa gano'n, Chance."

Hindi siya nagsalita. Nakangiti lang siya sa akin...

"What I'm trying to say is that, baka masanay ako nito. Baka masanay akong laging may matatanggap na regalo kapag nagagawi ka dito sa bar gabi-gabi." I threw some humor.

"Then masanay ka. I'll be very happy sending you gifts everytime around." aniya na nakangiti pero ramdam ko ang kaseryosohan sa tono niya.

"Hala? Haha. I'm just kidding, Chance! Don't take it seriously."

Nakangiti pa rin siya nang umiling. "I... I am not kidding. Gusto kong napapasaya kita palagi tuwing pumupunta ako rito para makita ka."

Unti-unting napalitan ng awkward smile ang mapagbirong ngiti ko kanina... I can't understand but I think there's something wrong about him that I just can't explain... Ang seryoso kasi niya at parang ang deep niya kahit nakangiti...

Tititigan ko pa sana siya para tantiyahin ang kaseryosohan niyang taglay nang biglang tumunog ang cellphone ko at nakitang si Lieven ang tumatawag.

"Uhm, excuse me for awhile ha." paalam ko saglit kay Chance.