Default Title - Write Your Ownลิขิตรักเจ้าฟาร์มธัญกาล

ตุ๊กตายอดรัก

#เจ้าฟาร์ม

Chapter 5 ตุ๊กตายอดรัก

   ดอมตื่นจากภวังค์ใจลอยมองทะเลดวงดาวเพราะเสียงน้ำที่ล้นจากขอบอ่าง ไออุ่นของสายน้ำที่ลูบผ่านมือทำให้เขาอมยิ้มน้อยๆ
ชายหนุ่มปลุกคนหลับใหลเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วยการโน้มใบหน้าลงไปกระซิบข้างใบหูเล็ก
“นินเกียว....นินเกียว...อาบน้ำก่อนเร็ว ไม่งั้นนอนที่นี่ถึงเช้าคนเดียวเลยนะ” ไร้สัญญาณตอบรับ
จากคนสวยที่เขาพยายามปลุก ชายหนุ่มเปลี่ยนไปใช้วิธีถึงเนื้อถึงตัวแทน
มือข้างหนึ่งสอดใต้แผ่นหลังบางแล้วปลดตะขอชั้นในตัวน้อยจนร่วงลงบนพื้น ปลายนิ้วอีกข้างเกี่ยวขอบปราการตัวน้อยหลุดลงไปกองบนข้อเท้า ใต้แสงสลัวสีนวล เรือนร่างขาวอมชมพูประดุจตุ๊กตาแก้วแสนล้ำค่าปรากฏต่อสายตาคนยกยิ้มมุมปาก

ชายหนุ่มโอบอุ้มร่างบางลงสู่อ่างน้ำจนผิวน้ำกระฉอกเป็นวงคลื่น
“อุ่นจัง...ดอม ทำอะไรคะ?” นี่คือความแปลกประหลาดของสาวน้อยในวงแขน
เธอ ในยามเมามายมักกิริยาอ่อนหวานกว่าเวลาปรกติ ซึ่งดอมก็ชอบ
“นินเกียวไม่ตื่นสักที ผมก็ต้องปลุกอาบน้ำ” น้ำเสียงทุ้มดังใกล้ริมฝีปากเกินไป
กว่าหญิงสาวจะคืนสติหลังความเลอะเลือน ริมฝีปากอวนไอร้อนก็โน้มลงมาจู่โจม
เรียวปากสีหวาน จนคนที่กำลังลืมตาในสายน้ำอุ่นตาโต
ทุกอย่างกลับมาชัดเจนทันที

แม้ฟองสบู่จะทำให้สายน้ำนุ่มนวลยิ่งขึ้น แต่มือเล็กที่ควานเปะปะกลับพบเพียงความร้อนลวก
ดั่งพร้อมหลอมละลายเธอกับดวงตาหวานฉ่ำที่จับจ้องดวงหน้างดงามของร่างเล็กในอ้อมแขน
วงแขนใหญ่โอบกอดอย่างแสนรักและคิดถึง นินเกียวกอดตอบด้วยแววตาสดใส
“รัก...และคิดถึงมากนะคะ” ดั่งดอมได้รับการตอบรับจากหญิงสาว
ริมฝีปากสีหวานถูกเรียวปากหยักหนาร้อนผ่าวครอบครองอย่างเร่าร้อนทันที
แต่ในครั้งนี้ไม่เพียงแฝงด้วยความรัก รสเสน่หาและความคิดถึงที่ถูกมอบผ่านเรียวลิ้นที่สอดผ่านเข้ามา
เกี่ยวกวัดกับลิ้นเล็กๆ ของคนที่พวงแก้มไล่สีแดงก่ำ ดวงเนตรคู่หวานสีนิลหรี่ปรือลง
ด้วยไม่อาจทานความหวามไหว