Default Title - Write Your Ownลิขิตรักเจ้าฟาร์มธัญกาล

คืนแรก

#เจ้าฟาร์ม

Chapter 4 คืนแรก

   เวลายิ่งคล้อยดึก เสียงเฮฮาของชาวฟาร์มธัญกาลก็ค่อยเบาบางจางลงตามน้ำค้างที่หยดเปาะแปะ
ดับเปลวไฟในเตาบาร์บีคิว ดอมลุกขึ้นพลางส่ายหน้ายิ้ม
พนักงานสำนักงานเกือบสี่ร้อยคนและฝ่ายภาคพื้นสนามเกือบพันคนต่างนอนกอดข้าวหลามเผากระบอกโต
หลับกรนเสียงสนั่นหวั่นไหว
หางตาเหลือบพบหัวหน้าคนงานที่บ่นพำ แล้วส่ายหัวเดินกลับเข้ามาหาดอมอีกครั้ง

“ไม่ไหวเลยเจ้าพวกนี้ นี่เป็นเอกสารผลิตภัณฑ์อาหารและยาที่ให้กับปลาและนกในดอยน้ำเย็น
ไตรมาศนี้ครับ ถ้าต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมคงต้องขอที่คุณนินเกียวครับ”
คำสีหันไปบ่นคนงานทั้งชายหญิงที่พอเมาได้ที่ก็ไม่มีห่วงภาพลักษณ์ ครึ่งประโยคหลังจึงหันมากล่าว
กับดอม ชายหนุ่มรับเอกสารมาพลิกดูอย่างรวดเร็ว
“อาหารเสริมเปลี่ยนยี่ห้อเหรอ ทำไมล่ะ?” ดอมเกี่ยวปลายเท้าลากเก้าอี้สนามมาให้ตัวเอง
และหัวหน้าคนงานที่ยิ้มขรึม

“สัตวแพทย์เพลงดาวแจ้งเราว่ามาตรฐานของอาหารเสริมที่พวกเราเคยใช้หย่อนยานลง
ทางเราก็ส่งคนตรวจสอบทั้งทางตรงและทางอ้อม ทั้งในที่ลับและที่แจ้ง ก็พบว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ
ธุรกิจฟาร์มหลายแห่งที่ใช้อาหารตัวนี้ประสบกับปัญหาหลายอย่าง ตั้งแต่สินค้าขาดคุณภาพ
จนถึงโรคระบาดครับ” ดอมพยักหน้ารับแล้วนิ่งคิด คำสีกล่าวต่อ
“คุณคุกกี้ยืนยันเหมือนกันครับ ถ้าเราใช้ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมชนิดเดิมต่อไป นกและปลาในดอยน้ำเย็น
จะประสบปัญหาสารอาหารบกพร่องก่อนในระยะสองเดือนแรกแล้วเข้าสู่สภาวะขาดสารอาหาร
และแคระแกร็นไปจนถึงเสียชีวิตได้ครับ” ดอมขมวดคิ้วเล็กน้อยคำสีจึงกล่าวเตือนความจำอ่อนอกอ่อนใจ

“คุณคุกกี้ ผู้บริหารสูงสุดฝ่ายวิเคราะห์ครับ” ดอมหัวเราะขำ
ด้วยสายตาอ่อนโยน ยามระลึกถึงเจ้าของชื่อแสนหวาน ไฉนเขาจะจำภรรยาตนเองไม่ได้
คำสีส่ายหน้าอย่างอดเอ็นดูเจ้าฟาร์มธัญกาลไม่ได้
“นอกจากเรื่องนี้ มีปัญหาอื่นอีกมั้ยครับ?” ดอมยิ้มทำให้คำสีคลายใจ
เพราะทุกคราที่ดอมเผชิญปัญหาและยิ้มออก แสดงว่ามีทางแก้ไขหรือมิฉะนั้นก็เตรียมกำจัดปัญหาทิ้งให้สิ้น
ได้แล้ว
“จะว่าเป็นปัญหาก็ไม่เชิงครับ” ท่าทีลำบากใจของหัวหน้าคนงานทำให้ดอมขมวดคิ้ว