#เจ้าฟาร์ม
Chapter 10 ตามาดแมน!
พอเห็นดอมไม่นึกใส่ใจการประชุมขำขันประจำวันอาทิตย์ เหล่าผู้บริหารทั้งสิบหกคน
ต่างเร่งรีบเก็บเอกสารของตนแล้วโยนๆ ไว้บนโซฟาตัวที่ดอมและนินเกียวเคยนั่งก่อนหน้านี้
“โห...ท่านเจ้าฟาร์มผู้ทำงานยิ่งชีพ เป๊ะมากครับเวลาอาหารกลางวัน” ไดม่อนประชด
คนออกห้องประชุมไปแล้ว
“จริงๆ ดอมก็ตั้งใจทำงานนะ” คุกกี้ไม่เห็นด้วยกับชายหนุ่ม
“โธ่ คุกกี้ก็พูดได้ดิ ฟาร์มนี้ใหญ่ที่สุดคือภรรยา!” ทุกคนหันมองหน้ามังกรดำแล้วพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ก่อนระเบิดหัวเราะเสียงดัง
ดอมและนินเกียวตัดผ่านลานกลางดอยหมอกฟ้า ตรงไปยังโรงอาหารของฟาร์ม
ซึ่งในยามมีผู้มาเยือนมักใช้รับรองแขกไปใครมา จึงทำให้ห้องกระจกทันสมัยถูกตกแต่ง
สไตล์สวนเมืองหนาว แต่ในวันเวลาทั่วไปก็กลายเป็นห้องรับประทานอาหารของคนงานทุกชนชั้น
ไม่มีแบ่งแยกทีมบริหารหรือกรรมาชีพ
เพราะชาวฟาร์มต่างตระหนัก ไม่ว่าจะเป็นบอร์ดบริหารหรือคนงานภาคสนามต่างก็มีความสำคัญ
เพียงพวกเขาทำงานในส่วนที่แตกต่างกัน
ดังสโลแกนของชาวดอยหมอกฟ้าที่ว่า ‘เพราะทุกสิ่งคือความไม่สมบูรณ์ เราจึงต้องรวมตัวกัน
เพื่อความสมบูรณ์แบบ’
ไออุ่นจากเครื่องปรับอากาศในโรงอาหารกว้างขวางสี่ร้อยกว่าเมตรอบอุ่นกำลังพอดี
กลิ่นดอกไม้ป่าลอยล่องมากับระบบกรองอากาศทั่วบริเวณ
ดอมปล่อยมือภรรยาครั้นพนักงานหลายคนโบกไม้โบกมือเรียกเธอ
เขาทิ้งตัวนั่งยังโต๊ะข้างกระจกหนาแล้วคว้าเมนูอาหารมาผ่านตา
ก่อนเลือกรายการอาหารที่ต้องการ
รอไม่นานนักรถเข็นไฟฟ้าบรรทุกอาหารคันเล็กก็แล่นเข้ามาใกล้อย่างคล่องแคล่ว
“อาหารหลักแปดชนิดของหวานหนึ่งชนิดผลไม้รวมนะครับ” หน้าจอสีฟ้าปรากฏอักษรแสงขึ้น แทบพร้อมเสียงสังเคราะห์จากลำโพงเล็กหน้ารถเข็น เขาจึงรับคำเมื่อรายการถูกต้อง
ครั้นได้รับการยืนยัน รถเข็นไฟฟ้าจึงขยับเคลื่อนเข้ามาประชิดโต๊ะด้านหนึ่ง
แผ่นพลาสติกแข็งแรงยืดจากรถเข็นเชื่อมเข้ากับขอบโต๊ะด้านข้าง
พร้อมจานอาหารที่ทยอยเคลื่อนลงมาบนโต๊ะแล้วจัดเรียงสวยงามราวจับวาง
YOU ARE READING
Default Title - Write Your Ownลิขิตรักเจ้าฟาร์มธัญกาล
Fantasyขอต้อนรับสู่ฟาร์มธัญกาล
