#เจ้าฟาร์ม
Chapter 12 ฟาร์มเถื่อน
คนกลุ่มหนึ่งเดินเล่นบนสันเขื่อนบ่อพักน้ำในเขตทะเลสาบกว้างใหญ่หลายสิบตารางกิโลเมตร
ของฟาร์มธัญกาล ทะเลสาบกินพื้นที่แอ่งดอยน้ำเย็นไปทั้งลูก ความกว้างกว่าสิบห้ากิโลเมตร
รวมความยาวและคดเคี้ยวอีกไม่น้อยกว่าสิบสองกิโลเมตร ท้ายที่สุดมีความลึกหลายร้อยเมตร
สัตว์น้ำนานาพันธุ์และนกน้ำหลายสายพันธุ์ต่างแหวกว่ายในทะเลสาบ โผบินเมื่อเรือไร้คนขับแล่นผ่านพร้อมปล่อยอาหารออกไปจากกราบเรือทั้งสองฝั่ง
ทีมผู้รับผิดชอบยืนมองน้ำทะเลสาบสีเขียวใสแจ๋วเห็นตัวปลาแหวกว่ายไนกอไม้น้ำ
มีคนอยู่ที่นี่เพียงสี่คนคือ บีกิน คุกกี้ บีม และซันที่นำตัวอย่างน้ำไปวิเคราะห์ใกล้ๆ ด้วยเครื่องมือวิเคราะห์คุณภาพน้ำแบบพกพา
“พวกเราก็เลยเหนื่อย งานรับผิดชอบหล่นใส่” บีมบ่นทำทั้งสามที่ยืนเงียบๆ อดหัวเราะไม่ได้
“ทำไงได้ ดันเป็นCEOที่มีคำว่า รับผิดชอบ ลอยมาใส่หน้าตั้งแต่ดอมมันออกจากห้องประชุมนี่นา”
บีกินยิ้มพลางกล่าวเสียงเรียบเรื่อย ในน้ำเสียงไม่เจือแวววิตกแม้แต่น้อย
“เล่าขวัญระวังฉันจะฟ้องแฟนนาย!” คนในบทสนทนาพูดกลั้วหัวเราะ
พอกระเช้าชิงช้าเลื่อนกลับไปเมื่อพาผู้โดยสานมาส่งจนถึงที่ บีกินครั้นจะต่อความยาวจึงบุ้ยไบ้
ให้คุกกี้จัดการ
“ก็ดูสิยะ นี่วิจัยน้ำรอบที่สิบแล้ว ยังได้ผลการวิจัยที่บ่งชี้ว่า น้ำในทะเลสาบไม่มีปัญหา แต่
ไอ้ปัญหามันมาจากอาหารเม็ด ที่พวกเราก็ให้ปลากินตามปรกติ” คุกกี้โยนรายงานวิเคราะห์นิเวศวิจัยเล่มใหญ่ใส่หน้าชายหนุ่ม คนเพิ่งมาถึงแทบรับไว้ไม่ทัน ดอมไม่กล้ามีปากมีเสียงจึงขยับปากสรรเสริญบรรพบุรุษบีกินไปหลายคำ ไอ้บ้านี่ ให้ใครหาเรื่องเขาไม่หา ดันเป็นยัยคุกกี้ที่รักไปเสียได้
“แล้วดู นี่แต่งตัวอะไรเนี่ย จะไปทำอะไรไม่ดีอีกแล้วใช่ไหม?”
ดอมกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดลำลองเป็นสวมเสื้อสีดำขาดกระรุ่งกระริ่ง ติดหนวดและเครากลายโฉมเป็นชายหนวดเฟิ้ม ผมยาวรวบเรียบร้อยในยามปรกติก็กระเซอะกระเซิง ยีนส์ที่สวมก็เปื้อนโคลนกระดำกระด่าง บนใบหน้ายังติดรอยแผลเป็นปลอมๆ อีกไม่น้อย ที่สำคัญแว่นตาดำนั่นคือสิ่งใด?
KAMU SEDANG MEMBACA
Default Title - Write Your Ownลิขิตรักเจ้าฟาร์มธัญกาล
Fantasiขอต้อนรับสู่ฟาร์มธัญกาล
