Default Title - Write Your Ownลิขิตรักเจ้าฟาร์มธัญกาล

อาหารเช้า

#เจ้าฟาร์ม

Chapter 7 อาหารเช้า

   “ทำไม เธอจะขี่ม้าสามศอกไปฟ้องป๊าว่าฉันรังแก แล้วหอบผ้าหอบผ่อนกลับบ้านไปใช่ไหม?”
ดอมยกคิ้วถามคนทิ้งตัวนั่งเท้าคางมองสายหมอกจางๆ ในสวนเบื้องนอก
ข้าวใหม่ตาเขียว ก่อนฟ้องนินเกียวที่เพียงอมยิ้ม
“นินเกียว ฟังนะคะ ฟังนะ เจ้าของฟาร์มธัญกาลที่พนักงานว่าใจดีนักใจดีหนา กำลังใจร้ายใส่ฉัน
ดูสิ แถมตอนนี้ยังมาทำเป็นตัวร้ายในละครน้ำเน่าอีก” ดอมมุมปากกระตุกเริ่มหมั่นไส้คนหน้าใสขึ้นหน่อยๆ
มองดวงหน้าแจ่มใสของคนปั่นหัวเขาแต่เช้าแล้วรู้สึกว่าวันอาทิตย์ มันจะใช่วันพักผ่อนจริงๆ ไหม

“ข้าวลองมาเป็นพนักงานฟาร์มก่อนสิ จะได้รู้ว่าดอมใจดีนะ” นินเกียวยิ้มพลางปรายตามอง
จนดอมสะดุ้ง
“ไม่เอาอะ ฉันกลัวชีแถวนี้นะ” คำกล่าวข้าวใหม่ทำแมวเหมียวที่เพิ่งลงจากชั้นสอง
หัวเราะขำ ขณะนินเกียวมุ่นหัวคิ้วสงสัยดอมกลับจ้องข้าวใหม่ตาขวาง
คนถูกถลึงตาใส่แทนที่จะกลัวกลับลอยหน้าลอยตาหัวเราะ
“ข้าว หมายถึง...ชีกอช่ายม้าย?” ดอมหันไปทำหน้ายักษ์ใส่แมวเหมียวที่ยิ่งหัวเราะร่า
พลอยให้นินเกียวหัวเราะขำตามไปด้วย ดอมส่ายหน้าระอา สามสาวสุมหัวกันเขาก็พ่ายอยู่ร่ำไปสิน่า
ไม่อยากต่อปากต่อคำกับข้าวใหม่และมีเรื่องกับแมวเหมียวแต่เช้าจึงลุกขึ้นตักข้าวปลาอาหารให้สามสาวแทน

ข้าวใหม่กินข้าวไปก็หัวเราะขำเป็นระยะจนดอมนึกหมั่นไส้
แมวเหมียวปล่อยผมยาวแนบสลวยบนแผ่นหลังแบบบาง เสริมดวงหน้าสร่างฤทธิ์แอลกอฮอล์
ดูแช่มชื่นและแจ่มใส
“นินเกียว วันนี้ไปดอยหมอกฟ้ากันมั้ย?”
“ไม่ต้องเลยๆ เธออยู่แค่ดอยเตยหอมก็พอแล้ว ไม่ต้องมาแย่งงานพนักงานฟาร์มฉัน” ข้าวใหม่สบตาคนกล่าวขึงขัง ก่อนตวัดนิ้วชี้ริมฝีปากสีหวานของตนแล้วเอ่ยทุกคำช้าชัด

“มองปากข้าวนะคะ ข้าวถามนินเกียวค่ะ!”
นินเกียวและแมวเหมียวหลุดหัวเราะขำ ดอมทำท่าจะลงไม้ลงมือข้าวใหม่ร้องประท้วงและรีบกระโดดหนี พ้นระยะมือไม้ชายหนุ่มแล้วจึงแลบลิ้นใส่จนดอมตาขวาง