Default Title - Write Your Ownลิขิตรักเจ้าฟาร์มธัญกาล

เช้าวันอาทิตย์

#เจ้าฟาร์ม

Chapter 6 เช้าวันอาทิตย์

   แสงสลัวจากม่านโปร่งเรียกให้ดอมเปิดเปลือกตาขึ้น
ชายหนุ่มหลับตาลงอีกครั้งก่อนหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นหอมๆ ของคนสวยข้างกายและไอชื้นฉ่ำปอด
จากสายลมเย็นๆ ที่พลิ้วม่านเนื้อโปร่งใหวน้อยๆ
ก่อนลุกจากเตียงก็หันไปโน้มจูบหน้าผากหญิงสาวที่หลับไม่รู้เรื่อง ในวงแขนมีตุ๊กตารูปเจ้าฟาร์มธัญกาล
ที่สวมชุดออกฟาร์มด้วยเสื้อยาวสีขาวและหมวกไผ่สานใบโต...

ดอมหัวเราะเบาๆ ด้วยแววตาเอ็นดูระคนรักใคร่ก่อนหายเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
กลับออกมาเมื่อเวลาบนหน้าปัดชี้บอกเวลาหกโมงครึ่ง
ร่างสูงแตะปลายนิ้วเปลี่ยนม่านเป็นระบบหนาและเปิดหน้าต่างให้อากาศภายในห้องถ่ายเทสะดวก
ก่อนออกจากห้องไป
ไม่ลืมแวะไปดูแมวเหมียวที่หลับใหลเมาไม่รู้เรื่องในปีกตะวันออก
เห็นหญิงสาวอยู่ในสภาพเรียบร้อยชายหนุ่มก็ลงจากชั้นสอง
เมื่อเปิดประตูบ้านออกไปสัมผัสกับสายลมเย็นๆ ก็อดไม่ได้ต้องหายใจเอากลิ่นอายแสนคุ้นเคยเข้าไปไหลเวียนในร่างอีกครั้ง สายหมอกขาว น้ำค้างใส ต้นไม้เขียว และแสงตะวันลำทองหลังหมู่เมฆ
กอปรเป็นองค์ประกอบศิลป์แสนงามของดอยหมอกรุ้ง

ดอมสวมรองเท้าคู่โปรดก่อนวิ่งเหยาะๆ ข้ามสะพานหินที่ทอดตัวอยู่หน้าบ้าน
ยามผ่านบ้านหลายหลังที่เริ่มหุงหาอาหารแล้วจึงร้องทักทายอย่างอารมณ์ดี
“ดอม ไปวิ่งแต่วันแรกเลยเชียว?” ตาแช่มร้องถามมาจากบ้านหลังหนึ่งดอมส่งยิ้มให้
ยายชื่นยื่นหน้ามาเมียงมอง
“ครับตา รู้สึกอยากวิ่ง” ดอมหัวเราะขำ น้ามะลิที่อยู่บ้านหลังไม่ไกลก็ตะโกนถามยิ้มๆ
“น้องนินเกียวล่ะ วันนี้คงไม่ไหวแน่ๆ เลย ดอมก็ อยากจะมีลูกเร็วขนาดนี้” ชาวบ้านในหมู่บ้านธัญกาล
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้าเขิน

ดอมเริ่มออกวิ่งตั้งแต่บนทางสัญจรหลักของหมู่บ้าน
เช่นเดียวกับชาวฟาร์มในบ้านห้าร้อยกว่าหลังคาเรือน ที่บ้างตื่นมาหุงหาอาหาร บ้างยังคงหลับใหล
เพราะวันนี้เป็นวันหยุด กระนั้นก็ยังมีชาวฟาร์มไม่น้อยเริ่มออกจากบ้าน บางคนเดินบางคนวิ่ง
หากใครไม่หิ้วท้องไปฝากโรงอาหารชุมชนใต้ดงจามจุรีก็ลัดเลาะลงจากดอยไปสมทบกับเพื่อนพ้อง
ในทุ่งหญ้าหลวง