Eftelya

Kapılar kapanır

Esra K.'dan..

Dün bir geçitte, merdiven kenarında baygın bir adam gördüm.

Belki öldü, belki artık bütün sevdikleri geride kaldı, yaşamı olan sokağıyla vedalaşamadan göçtü bu kirli dünyadan belkide. Belkide onu görünce ''kirli'' diye hitap etti insanlar ona bu dünyanın kirini görmeden.

Bir iki insan yardım çağırdı nasıl olsa ölüp gidiyor, biri kaldırıp götürsün diye işte. Yanına gidip elinden tutan kimse olmadı. Son nefesinde bile kimse tutmadı elinden. Adamın hayatını düşündüm, koca bir kalp geçti gözlerimden. Dışı kirli, paslı içinde tüm dünyayı saracak sevgi var ama yaklaşıp gören yok.

İnsana bir kere ''değersiz'' sıfatı biçilince, insan insanlığından utanıyor kendi değersizliğinin içinde kayboluyor.

Bazen bir evi varsa evine düşman olur, çocuklarına küser, küser ama söyleyemez ya iyi insandır çünkü. Alışkın değildir başını alıp gitmeye. Orada tutan bir şeyler vardır onu, aldığı 2 kuruşla büyütmesi ve kirli dünyaya bırakması için bir kaç kalp.

Kaç nefes yeter acının gölgesinde boğuşmaya, ya da kaç kilometre koşabilirsin her şeyin düzelmesi için? Hangi çaba kurtarır saniye saniye dibe çökmekte olan canını?Hangi kapılar açılır sana dermanı olmayan dertlerin arasında?

Kapılar kapanır.

Adam çıkar, gider.

Bu sefer hiç korkmaz bir kaç parçalık nefesini dünyaya bırakmaktan. Bu sefer hiç korkmaz acıyan gözlerin ona bakmasında, belki bir kaç biradan sonra düştü bir kenarda. Ya da hayatın tekmesine maruz kaldı. Ya da kalbi kaldıramadı bu dünyanın pisliğini, üzerinde olan taşınmasının mümkün-atı olmayan bu yükü.

Hiç konuşmadı adam.

Ve, Adam belki bugün burada yok...

Ve ben bu nokta konmuş bitmiş ya da bitmesine ramak kalmış hayata dün rastladım. Bugün yazdım. Her şeye geç kalıyoruz değil mi?

Belki dün yazabilseydim eğer, hala hayattaydı, bir ümit vardı, ya da yaşanmaya değer şeyler.

Şimdi geç kaldım.

Belki bitti o cam kenarından izlediğim hayat.

Ve, hayat bazen bir elvedayı bile çok görür insana.