Esra K'dan..
Bir yaşam harcamak;
Hiç görmediğim gözlerini görme umuduyla,hiç dokunamadığım parmaklarına dokunma umuduyla harcadığım bir yaşam.Her geçen gün aklımda olan tek bir soruyla harcadığım yaşam.
''Beni hiç sevdi mi?'' Sevmemiş.
Hiç sevmemiş.
Ben sadece onca kızdan biriymişim. Aklım sıra her seferinde az da olsa bir ümit beliriyordu içimde beni sevdiğine, sevmiş olabileceğine dair. İçimde bu umudu beslerken o kötü düşünceyide besliyordum elbette ama asla beni sevmediği düşüncesini tam olarak kabullenememiştim ta ki dün geceye kadar.
Kendi ağzından dökülmüş; ''Hiç sevmedim.'' sözcüklerini duyana kadar.
Acımış bana, çok acımış. Sanki acınacak halde olan benmişim gibi. Bana hatunum diyen o değilmiş gibi. Evet şimdi elbette acınacak halde olan benim. Koskoca 1 senemi onun gibi bir aşağalığa harcadığım için. 1 senedir onun gibi biri yüzünden hiç içten gülemediğim için, acınacak haldeyim. Her yazımda onu yine canlandırdığım için acınacak haldeyim. Yine de nasıl olsa onca insana yaşattıkların yanına kalmayacak. Günün birinde çektirdiğin acıları, yaşamak mecburiyetine düşersin. Umarım sende birini çok sever işte ve o seninle sadece canı sıkıldığında konuşur, acıyarak bakar sana. ''Sevdim'' der. Şiirler söyler. Yaralarından öper. Sonra hiçbir şey olmamış gibi gider ve asla sevmez.
İşte seni böyle bir kötü dileğin ortasında bırakıyorum.
Artık dönme zaten,istemiyorum.
Sadece,senin gözyaşlarına bile kıyamazken ben,sen beni nasıl böyle bir selin içinde bıraktın?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eftelya
Non-Fiction"Her şeyin farkındayım ama hala ona sarılarak titreye titreye onun kollarında ağlamak istiyorum başımı dizlerime koyup değil." Esra K.
