Liefde of vriendschap? - I Ft. De Bankzitters

Het einde

POV Matthy

Het is klaar. Het leven is goed zo. Alles wat er gebeurd is lat ik achter mij. Ik heb een brief achtergelaten voor mijn dierbaren. Voor de mensen die het verdienen en voor de mensen die het verdienen om te lijden.

Terwijl ik een stap dichter naar de rand van het terras zet bedenk ik mij hoe ironisch het is dat ik straks van het dakterras van ons kantoor afspring. De plek waar we zoveel hebben meegemaakt.

Bankzitters. Het was zo leuk totdat alles fout ging. We hadden nooit de regel moeten overtreden. Daar is alles begonnen. Alle drama starte doordat Linde en ik de regel verbraken.

De brief:

Linde.... Ik was zo verliefd op je maar je hebt mij zo bedrogen. Alles was blijkbaar een leugen. Misschien dat je aandacht tekort hebt ofzo. Je nam een relatie met mij om mij uiteindelijk zo te breken en te vernederen.

Milo.... Ik dacht dat we vrienden waren. Ik zag jou echt als een van mijn beste maten, maar jij vond mijn gevoelens blijkbaar niet boeiend genoeg. Je wist wat ik voor Linde voelde en pakte haar alsnog van mij af.

Raoul.... Jij probeerde altijd alle problemen te fixen ookal lukte dat meestal niet. Altijd kon ik met je praten al heb ik dat niet gedaan. Misschien hadden we hier nog wel uit kunnen komen als we met je gepraat hadden maar daar is het nu te laat voor.

Robbie.... Robbie jij hebt niks fout gedaan. Ik neem je ook niks kwalijk van wat er is gebeurd.

Koen.... Jij was net zoals Robbie een van mijn beste vrienden. Jij reageerde misschien soms wat heftig, maar zo ben jij nou eenmaal. Dat is gewoon zo. Ik neem jou ook niks kwalijk.

Ik leg de brief binnen op het bureau van Raoul.

En nu is de tijd gekomen dat ik de stap ga nemen. Letterlijk. De stap van het dakterras. En alles wat ik nu weet neem ik mee in mijn graf. De fans zullen niks weten. Alleen de bankzitters zullen weten wat de echte reden is. Er is alleen één ding wat ze niet weten. En dat laat ik zo.

Langzaam loop ik verder vooruit. Het klinkt misschien raar maar ik voel mij eindelijk vrij. Ik kijk nog een keer achterom. Dan zet ik de stap. De stap die naar mijn dood leid.