I will always be with you (Elmax) (2021) [Zakończona]

It's the End of His World cz. 1

Dwa miesiące później

Oczami Max:
Przez te dwa miesiące zbytnio się nie zmieniło. W sumie to coś jednak. Ataki Demogordonów na naszych bliski. Niektórzy bali wychodzić z domu. Moja mama dowiedziała się kim jest El, ale nie ma żadnego problemu. Nawet wie, że ta mi się podoba. Po ostatnim naszym pocałunku El zaczęła mnie unikać. Przynajmniej przez tydzień udało jej się unikać. Później byłam zdezerientowana, że nie odzywała się. Wiele razy chciałam jej powiedzieć co czuje, ale nie potrafię. To co czuje ciągle mnie trapi, że będzie znowu cierpieć. Mimo, że ją kocham przez myśl nie chce mi przejść, że ona może zginąć z ręki Vecny. Dziś mieliśmy iść razem do Mike'a. Tam mieliśmy pomyśleć nad planem. Od dwóch miesięcy myślimy a jedynie co robimy to nic. Chronimy swoich bliskich. Czuję się zdruzgotana.

Chciałabym, żeby był już koniec

Wyszłam z domu kierując się do mieszkania Bayers'ów. Tam teraz mieszka El z Hopper'em. Nadal pamiętam jej usta na swoich.
Nie rozmawiałyśmy o tym. Żadna nawet nie zaczęła tego tematu. Przez tydzień nie wychodziła z domu. Chciałam do niej wejść, ale Jim mówił, że ta nie chce nikogo widzieć. Przez ten czas widziałam jak Will i Mike wchodzą (no ale żeby w stalkera się bawić?).

Szłam jakieś 20 minut do Bayers'ów.
Zapukałam do drzwi. Otworzyła mi Joyce.

Max-Dzień dobry-przywitałam się

Joyce- Witaj Max. El jest na górze- powiedziała a ja kiwnęłam głową i poszłam do pokoju Jedenastki. Siedziała na łóżku patrząc się w okno. Chyba nawet nie usłyszała jak weszłam do pokoju.

Max- Hej El-powiedziałam

Odwróciła się do mnie i wstała. Spojrzała na mnie oraz podeszła

Eleven-Hej Maxine-odezwała się i mnie przytuliła co od razu odwzajemniłam. Czułam jej ciepłe ciało.

Max-Jak się czujesz?-spytałam się

Eleven- Stesuje się tym wszystkim-szepnęła

Max-El jesteś silna i poradzisz sobie- chciałam dać jej otuchy. Niech wie, że ma bliskich przy sobie

Eleven-Wysłałam go na drugą stronę. To przeze mnie to jest-mówiła a w jej głosie było wyczuć strach

Max-Nawet tak nie myśl. To nie twoja wina. Zaślepiła go zemsta. Tylko o tym myśli-odparłam a ta jeszcze bardziej się we mnie wtuliła. To wszystko siadło na jej psychikę. Sama się nie przyzna, ale ja to wiem. Widzę to. Chciałabym zrobić coś więcej niż tylko siedzieć i patrzeć, że ktoś na kim ci zależy obwinia się o wszystko oraz, że jej psychika zaczyna wysiadać. Nie chcąc na to pozwolić to być po prostu przy niej i wspierać.
Trzymanie jej w swoich ramionach było wspaniałym uczuciem. Nigdy bym jej nie zostawiła w potrzebie. Nic nie mówiłyśmy. Cisza była zbytnio przyjemna. Po chwili przyszedł Will pytając czy chcemy coś do picia czy coś,ale jak zobaczył w jakim stanie jest El sam się przytulił. Teraz dwójka przytulała się do dziewczyny.
Po chwili Will już poszedł a El nadal była przytulona. W życiu nie przestanie mi się podobać przytulanie do jej ciepłego i idealnego ciała.

Eleven-Dziękuję Maxi-odezwała się szeptem

Max-Nie masz za co El- odparłam szeptem

Eleven- Powinnyśmy chyba już iść co nie?- spytała się

Max-Możemy iść-odpowiedziałam i odczepiła się odemnie.