Gözyaşlarımı gizle

XXIII

XXIII

Nehir ve Teoman , odadan çıktıklarında Sedef düşünceleriyle tek başına kalmıştı .

" Bunca zaman ne yapıyordum ben ? " diye sordu kendi kendine . Fakat cevaplamadı bu soruyu , öylece bıraktı . Battaniyeyi attı üzerinden , ayağa kalktı . Çıplak ayakları soğuk zeminle buluştu . Terliklerini giydi . Ama sonrasında çıkarmaya karar verdi . Banyoya doğru yürüdü . Kambur tutuyordu belini , ellerini sallayarak adeta bir maymun gibi yürüyordu . Belini düzeltti , ellerini iki yanına koydu , kafası dikti . Adeta bir prenses gibi görünüyordu böyle . Koca bir imparatorluğun varisi bir varisi gibi , yerlerin göklerin hakimi bir prenses gibi . Yüzünü yıkadı , kendine baktı , ama çok kısa sürdü bu bakışma . Daha fazlasına cesaret edemedi . Odasına geri döndü , üstünü değiştirdi . Cesartini topladı ve aynanın karşısına geçti . Uzun uzun baktı .

" Ne oldu bana ? " diye sordu aynadan bir cevap beklermişcesine . " Neden yıkıldım ben ? Kimse şimdiye dek bunu başaramamışken nasıl olduda o kız farkında bile olmadan mahvedebildi beni ? " Sustu Sedef . Cevabı bulmuştu , ama bunu söylemeye , kendine itiraf etmeye cesaret edemiyordu . " Acaba ona aşık mı oldum ? " dedi aniden . Bunu söylemenin onu daha fazla mahvedeceğini düşünmüştü ama , çok daha farklı olmuştu , rahatlamıştı . " Aşık olmanın nesi kötü ki ? Beni yarı yolda bırakmadığı sürece sorun yok . O iyi bir insan , çok saf . Kesinlikle beni yarı yolda bırakmazdı . Nasılda komik ! Başka bir evrenden birine aşık oldum . İlgimi hak edecek kişi benden bir evren kadar uzakta. . . " Bunu söylediği an aniden gözleri kapandı Sedef'in , bayıldı . Ruhu yolculuğa çıktı . Gerekli olan , belki de her şeyi düzeltecek en çok onu mutlu edece o yolculuğa. . .

Jale'yi gördü . Hiç hayal ettiği gibi değildi . Değişmişti , daha bir güzelleşmişti . Ne eski , kimsesiz bir evdeydi , ne de her zaman giydiği yırtık , tüllü , siyah elbisesi vardı üzerinde . Belli ki , iyi anlamda büyük değişiklikler olmuştu hayatında . Bunların ne olduğunu , henüz bilmiyordu Sedef , ama elbet öğrenecekti .

Mey'i gördü Jale'nin yanında . Şiddetle tartışıyorlardı . Yüzlerinde mutluluğa dair hiçbir ifade yoktu . Muhtemelen kötü şeyler olmuştu . Tekrar Jale'nin hayatına girmek onda güzel duyguların tekrardan canlanmasına neden olsa da , onu böyle görmek içini paramparça ediyordu .

Jale ellerinde bir kitap tutmuştu . Sedef nerede olsa tanırdı bu kitabı , öyle izi kalmıştı onda . Her şeyi başlatan , ilk başta mutlu , sonrasında onu darmadağın eden kitaptı bu . Eğer kitap elindeyse , her şeyden haberi var demektir , diye düşündü . Peki neden mutsuzdu o zaman ?

Donakalmıştı Jale , öylece kitaba bakıyordu korkuyla . Üstündeki kırmızı yazıları tekrar tekrar okuyordu . Bir nevi zaman kazanıyordu . Düşünmek için , her şeyi sindirebilmek için . Ama bu bile yetmiyordu . Düşünecek , sindirecek çok şey vardı çünkü . Belki de kendini Mey'in kollarına bırakmalıydı , güvenmeliydi ona .

" Hey . " dedi Mey . Jale'nin eline dokundu yavaşca . " İyi misin ? " Mey'in sesinde Jale için huzur vardı. Jale kafasını kaldırarak baktı onun yüzüne . Kırmızı dudakları titriyordu . Çocukluğuna dönmüştü . Kışın kesici soğuğunda dışarıda üşürkenki kadar üşüyordu şimdi . Birinin ona sarılmasına , geçti , demesine ihtiyacı vardı .

" Kesinlikle , değilim . " dedi Jale . " Üşüyorum , çok üşüyorum . Gücüm yetmiyor sanırım . Aslında hiçbir şeye gücüm yetmiyor , eskiden yetiyormuş gibi görünmeye çalışıyordum . Şimdi yapamıyorum . Mahv oluyorum , Mey . Bataklıkta gibiyim , kimsesizim . Yavaş yavaş batıyorum ve beni kurtaracak hiç kimse yok etrafta . "

" Ben varım . " dedi Mey. Gözlerine bakmaya cesaret edemedi. " Hep yanında olmak istedim. Eğer... " Mey konuşamadı, duraksadı.

" Eğer ? " diye yineledi Jale. Merak dolu gözleri Mey'in utangaç tavırlarını süzüyordu.