Kayra'nın konum attığı yere geldiğimde saat çoktan 20.07 olmuştu bile.
Neden geldim bilmiyorum. Neden gelmek istedim bilmiyorum, içimdeki bir dürtü buraya gelmemi söylemiş, ona gitmemi istemişti.
O dürtüye engel olamamış ve kendimi burada bulmuştum.
Şimdi sahili gözler önüne seren banka oturmuş onun gelmesini bekliyordum.
Adım seslerini duyduğum halde arkama dönmemiş onun yanıma gelmesini beklemiştim.
"Geldin." dedi mutlu olduğunu belli eden bir sesle.
"Ananı sikmek için geldim evet! " dedim ifadesiz bir sesle.
Yanıma oturdu ve "Anlatmama izin ver. " dedi.
"Neyi anlatacaksın ulan? Hangi yaptığını anlatacaksın? Hastanede yaptığın o pisliği mi yoksa hiç utanmadan çaldığın tasarımlarımı mı? Hangisini? " dedim sinirle ona dönerken.
Bir süre sustu hiçbir şey demedi daha sonra ise ağzından şu sözcükler çıktı.
"Özür dilerim. Kendimi kaybetmiştim. "
Alaycı bir gülüş çıktı dudaklarımdan.
"Kendini kaybetmiştin? " dedim anlamaya çalışır gibi.
"Tasarımlarını alırken kendimi kaybetmiştim, sanki bir şey beni onları almaya itti başarılı olacağımı söyledi. "
Hemen ardından devam etti.
"Bende aldım işte başarı benim için herşey , kazanmak benim için herşey bu yüzden aldım. Biliyorum şerefsizlik yaptım, hata yaptım bunu sonra farkettim ama farkettim işte! " dedi bana umutla bakarken.
Duygudan yoksun, ifadesiz bakışlarımı ona yöneltmeye devam ettim ve sesimin altında yatan o korkutucu tınıyla konuştum.
"Adil bir rekabet olmadan kazanmak yerine ömrümün sonuna kadar kaybetmeyi en azından gururlu olmayı tercih ederim! "
"En azından senin gibi yapmam. " diye bitirdim sözümü.
Gözlerinden geçen utanç duygusuyla başını eğmiş ve "Gözüm hiçbirşeyi görmüyordu. " dedi fısıldayarak.
"Bu bir bahane değil. " dedim ve hızla ayaklandım.
Benim ayaklanmamla hızla bileğimi tutmuş ve "Hastanede sizi yalnış anladım. " dedi hızla.
Bileğimi elinden kurtardım ve "İstediğin gibi anla sikimde değil. Ben kardeşime destek çıktım. " dedim ve yürümeye başladım.
Hızla önüme geçti ve " Yağmur yalvarırım affet beni. Her gece seni düşünerek uyumak , sana yaptıklarımı düşünerek uyumak beni çok kötü yapıyor seni sadece güzel anılarımızla düşünmek istiyorum ama sana yaptıklarım beynimi esir alıyor! " dedi elimi tutarak.
Dediği şey ile afalladım ve ondan kurtulmak için çabaladığım çırpınışlarımı durdurdum.
Beni mi düşünüyordu?
Neden?!
Geçmişte yaptıklarından sonra neden?
Yaptığı hatalardan sonra neden?
Bir süre sessizlimi korumuş sadece ona bakmıştım.
Bir kaç dakika sonra tekrar "Affet beni... "
demesiyle kendime gelmiş yine o duygusuz maskemi yüzüme takmıştım.
"Ben seni affetmem Kayra! " dedim ve sözümü tekrarladım.
"Ben seni affetmem. "
Onu ittirip hızlı adımlarla yürümeye başladım ve hızla arabamın kapısını açtım.
Arabaya bindiğimde bana bakarak gözünden bir damla yaş akan Kayrayı gördüm.
Ağlıyormuydu o?
"Hayır... " diye mırıldandım.
"Lütfen, olmaz." diye devam ettim hemen arkasından.
Ağlayamaz, ağlamamalı istemiyorum.
Ağlarsa herşey önceki gibi olur.
Herşey aynı olur.
Ağlamamalıydı.
Kayra ağlamamalıydı.
*:..｡o○ ○o｡..:*
Piçler ağlayamaz. SLWKDWŞELWMFLDLFM şaka şaka
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Minik Tasarımcı
Teen Fiction"Sen kır her şeyi ben düzeltmek için buradayım..." - 𝑁𝑎𝑧𝑙𝚤
