Minik Tasarımcı

27-Geçmişin İzleri

Yağmurun ağzından;

Ünüversite zamanları...

"Leyla şu soruyu çöz artık! Tam yarım saattir aynı soru için uğraşıyorsun  bak çok basit... "

Leylaya aynı soruyu yarım saattir anlattığım gibi anlatıyor bu sefer yapabilmesi için Allah'a yalvarıyordum.

"Heee yani bunları birleştireceğiz! " diyerek sonunda soruyu anlayan canım arkadaşıma sevinçle baktım ve "Çok şükür amına koyayım! " dedim.

Test kitabını kapatmak için elimi attığım sırada Leyla kolumu hızlı hızlı dürttü ve "Kayra geliyorr! " dedi.

Hızla bana gösterdiği yere baktım ve Kayra'nın yanımıza geldiğini gördüm.

Ah! Aptal kalp yerinde dur!

Kalbim yerinden çıkacak gibi hızlı hızlı atarken Kayra gözlerimin içine bakarak yanıma kadar gelmiş ve "Merhaba." demişti.

Tam ağzımı açacakken Leyla benden önce atılmış ve "Selam Kayra! Nasılsın? " diye büyük bir hevesle Kayra ile konuşmaya başlamıştı.

Bakışlarımı Leyla'ya çevirdiğim de onun hayran bakışlarla Kayraya baktığını gördüm ve bu biraz durumu garipsememi sağladı.

Sanki aşık gibi bakıyordu.

Benim Kayraya hissettiklerimi bildiği halde.

"Saçmalama Yağmur! Arkadaşın o senin, kız kardeşin! Yapar mı öyle şey? Aptallaşma! Nazlının sözlerinin beynine yer etmesine izin verme! "

İç sesim bana bunları söylerken ister istemez onu onayladım, haklıydı.

Nazlının son söyledikleri kafamı karıştırmış olmalıydı.

Bakışlarımı Leyladan alıp Nazlıya çevirdiğimde sırasında tek başına oturmuş bana bakarak bir yandan da Leylayı gösteriyor "Bak ne yapıyor! " der gibi davranışlar sergiliyordu.

Nazlıya sinirle gözlerimi devirdim ve önüme dönüp onu görmezden geldim.

Leylayı kıskanıyordu.

Kayra Leylanın bir kaç sorusuna yanıt vermiş ancak sonunda sıkılmış olacak ki tekrar bana dönüp "Yağmur biraz gelebilir misin? Bir şey söylemem lazım da. " demişti.

Tam ağzımı açıp 'tamam.' diyecektim ki Leyla gözlerinde ki o hayran pırıltıları kaybetmiş ve bakışlarını Kayradan alıp bana çevirerek sert bir sesle konuşmaya başlamıştı.

"Gelemez. Bana soru anlatıyordu. "

"Sana sorduğun soruyu çoktan anlattı yalan söyleme! "

Sırasından kalkıp yanımıza doğru sinirle gelen Nazlıyı gördüm ve ona gözlerimle tekrar yerine geçmesini işaret ettim ancak beni dinlemek yerine dahada yaklaştı ve Kayranın tam yanında durup iki kolunu da sıranın üstüne koyup Leylaya doğru eğildi.

"Şu yalandan başka bir bok çıkmayan ağzını ya şimdi doğrular için kullan ya da sesini kes! " diye bitirdi sözünü.

Derin bir nefes aldım ve "Hayır anlattığım soru daha bitmemişti. Devam ediyorduk. " dedim.

Arkadaşımın yalancı çıkmasına izin veremezdim.

Nazlı söylediğim şey ile şaşırdığını belli eden bakışlarıyla bana baktı ve "Şaka mısın sen?! " diyip parmağı ile test kitabında bitirmiş olduğumuz soruyu gösterdi.

"Bu ne o zaman?! " diye sordu.

"Başka bir soru daha sordu. " dedim bende ona karşılık vermek için.