Bu iğrenç olayın üstünden sadece 10 dakika geçmişti.
10 dakika bana saatler gibi gelmişti.
10 dakika önce Yağmur hiçbir şey dememiş sinirle odasına gitmişti.
Bende onun peşinden gitmiştim.
Gözü hiçbir şey görmüyor sadece eşyaları parçalıyordu ona sakin olmasını söylüyor her şeyin iyi olacağını söylüyordum.
Oysaki buna ben bile inanmıyordum.
"ULAN BEN BİLİYORDUM BİR BOK ÇIKACAĞINI O SARP ŞEREFSİZİ SANA NEDEN YAKLAŞTI SANIYORSUN NAZLI?! SENİ UYAR MİŞİM UZAK DUR ONDAN DİYE!! " bir anda oklarını bana döndürmüş ve sinirle bağırmaya başlamıştı.
"NE SANDIN CİDDEN SENİNLE ARKADAŞ OLMAK YA DA SEVGİLİ OLMAK İSTEDİĞİNİ Mİ KULLANILDIN KIZIM! KKULLANILDIK!! ŞEREFSİZLER TASARIMLARI ÇALMAK İÇİN SANA OYNADILAR SENDE SALAK GİBİ KANDIN!! "
Söylediği gerçekler yüzüme birkez daha çarparken kendimi birkez daha çok kötü hissetmiş ve kullanılmanın verdiği o berbat hisle boğazımdan ufak bir hıckırık kaçmıştı.
Ancak hıçkırığım büyümüş, gözyaşlarım akmaya başlamıştı.
"Özür dilerim.. Ben böyle olacağını bilemezdim. " dedim arkasını dönmüş sinirle soluyan kuzenime.
"Ne sandın kızım sana aşık olduğunu mu? " dedi bana dönerek.
Bana aşık olduğunu mu düşünmüştüm?
Ne sandım ki?
Haklıydı. Ne sandım ki? Bana aşık olduğunu mu?
"Bilmiyorum.. " dedim akmaya devam eden gözyaşlarımla.
Bir süre birbirimize baktıktan sonra Yağmurun yalnız kalması gerektiğini düşünüp odadan yavaşça çıkmıştım.
Odanın kapısını kapatır kapatmaz Yağmurun cümleleri tekrar kulağımda yankılanmış ve daha şiddetli ağlamama neden olmuştu.
Ne sanıyordun kızım?! Sana aşık olduğunu mu?
Kullanıldın!
Sana bilerek yanaştılar ve sende salak gibi kandın!
Salak gibi kandım..
Kendi odama doğru gitmeye başladığımda bir elin kolumdan tutup beni kendine çekmesi ile afalladım.
Beni kendine çeken kişinin Sarp olduğunu gördüğüm anda "BIRAK BENİ!! " Diye bağırdım.
Benim bağırmamla şirkette ki çalışanlar bize dönmüştü ancak o an hiçbirini umursamamış ve kızaram gözleri ile beni izleyen Sarp'a bakmaya devam etmiştim.
"Dinle beni lütfen..! " dedi elini benden çekmeden.
"BIRAK BENİ! " diye çırpınmaya devam ettim ve boşta olan elimle Sarp'ın yanağına hızlı bir tokat attım.
Şirkette ses kalmamış sadece benim Sarp'a attığım tokatın sesi yankılanmıştı.
Sarp ona attığım tokatın şaşkınlığı ile elini kolumdan çekmişti.
Hızla ondan uzaklaşmaya, koşmaya başladığımda bana "Gitme! " diye bağırmıştı.
"Beni rahat bırak! Yaptıkların yetmedi mi?! " dedim ve koşmaya devam ettim.
Hızla asansöre binip odamın olduğu kata varmıştım.
Koşarak odama gidip kapımı hızla kapattıktan sonra ağlamamı dahada şiddetlendirmiş , bağırmaya başlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Minik Tasarımcı
Novela Juvenil"Sen kır her şeyi ben düzeltmek için buradayım..." - 𝑁𝑎𝑧𝑙𝚤
