Gökçe koşarak evden çıktıktan sonra Yağmur Kayrayı sürükleye sürükleye salona götürmüş ve koltuğa oturtmuştu.
Ben ve Sarp ise onların tam karşısına oturmuş bir burnundan soluyan Yağmura bir yandan da Yağmurdan korktuğu için ondan bakışlarını kaçıran Kayraya bakıyorduk.
Yağmur en sonunda aramızdaki bu sessizliğe dayanamamış ve Kayraya "Neydi lan o halin pezevenk! " diye bağırdı hızla.
Kayra ise uzun bir süre sessiz kalmış en sonunda " Kafamı dağıtmak istedim biraz. " dedi kısık bir sesle.
"Belli oluyor! " dedi Yağmur hızla ve devam etti.
" Baya dağıtmışsın kafanı hatta ortada kafa kalmamış! Hoş hiçbir zaman yoktu o kafa sende bendeki de söz! "
"Bıraksaydın orada! " dedi sabrı taşan Kayra ve hızla ayağa kalkıp sözüne devam etti.
"Bu kadar laf sayacaksan bıraksaydın orada siktir olup gitseydin! Mahvoldum ben kızım! İntihar etmediğime şükrediyorum! " diye bitirdi sözünü.
Hepimiz söylediği söz ile şaşkınlığa bürünür kendi Sarp "Kayra kardeşim ne diyos-" dedi ancak Yağmur'da Kayra gibi ayağa kalkarak onun üstüne yürüdü ve omuzlarından itekleyerek konuştu.
"NE İNTİHARI LAN?! NE DİYORSUN SEN TOPLA O AĞZINI! BİR DAHA BÖYLE BİR LAF DUYMAYAYIM SENDEN!! ARKANDA BIRAKACAĞIN İNSANLARI HİÇ Mİ DÜŞÜNMÜYORSUN LAN SEN?! " dedi ancak bu sinirli sesinin aksine hüzünle dolan gözleri hepimizi şaşırtmıştı.
"İntihar ne demek lan? " sesi kısılmıştı şimdi de.
"Lafın gelişi söyledim! " dedi Kayra Yağmurun omuzlarından tutarken sonra aklına birşey gelmiş gibi yavaşca çekti kollarını Yağmurun omuzlarından.
"Gerçi sana ne ki? Ben ölsem en çok sevinecek insan sensin. Umurunda bile olmaz. " dedi ifadesiz bir yüz takınırken.
Yağmur Kayranın söylediği söz ile şaşkınlığa bakışlarını ona gönderirken bir anda o da Kayra gibi duygusuz bir yüz ifadesi takındı ve "Doğru." dedi. "Bana ne ki? Sen ölmüşsün yaşamışsın bana ne? " dedi ve hızla odaya gitmek için ilerledi.
"Ben üstümü değiştireceğim geri geldiğimde evimden siktir olup gitmiş ol! " dedi ve merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı.
Ancak Kayra sanki bir şey saklıyor ancak artık kendini durduramıyor gibi hızla "Yağmur! " dedi ve Yağmurun ona bakmasını sağladı.
"Ne var? " dedi Yağmur sinirle.
"Gökçe ajanmış. " dedi Kayra ağzındaki baklayı herkesin ortasında sunarak.
Sarp duyduğu söz ile hızla ayağa kalkarken ben elimle ağzımo kapatmış hızla Yağmura bakmıştım.
Yağmur ise hiç bir şaşkınlık belirtisi göstermemiş aksine yüzüne tehlikeli bir sırıtış yerleştirip "Biliyorum." demişti.
Neler oluyordu?
Bilmiyorum. Ama kötü bir şeyler olduğu kesindi.
Hemde çok kötü şeyler...
✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*
Lann ben size uzun süredir bölüm atmiyodum.
Alın alın bölümlenin bolca.
Öptüm hepinizi😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Minik Tasarımcı
Teen Fiction"Sen kır her şeyi ben düzeltmek için buradayım..." - 𝑁𝑎𝑧𝑙𝚤
