ACIBADEM +18

5.BÖLÜM: "KÜÇÜK KIZ"

🕊

Birilerinin tanışma vakti geldi.

Oylamayı unutmayalım ★
____________________

5.BÖLÜM: "KÜÇÜK KIZ"

Tartışmalar. En nefret ettiğim şey birileriyle tartışmaktı. Fakat bundan nekadar nefret ediyor olsam da tartışmaya sebep olan yine bendim.

Dün akşam yaşananlar canımı sıkmıştı. O bir polisti. Adalet yerini bulsun istiyordu. Fakat onu ilgilendirmeyen şey, kiminle ne yaptığımdı. Kendimi haklı görüyordum. Her tartışmada olduğu gibi kendimi haklı görüyordum. Beni önemsiyor ayaklarını acilen kesmesi gerekiyordu. Çünkü bu sadece kafa karışıklıklarına sebep oluyordu.

Yaşanan tartışma olmayan uykumu yok etmişti. Uyku ilacımı bile kullanmaya erinmiştim. Bir ara 2 saat uyumuş ardından uyanmıştım.

Perde güneş ışığının içeri girmesini engellerken. Sabah olduğunu fark ettim. Ne kadar gece hayatını sevsem de. Geceler bana eziyet ediyordu.

Doğrulduğum yataktan kalktım. Elime telefonumu aldım ve saate baktım. Saat daha 5 ti.

Yataktan kalkıp odanın içindeki banyoya girdim ve yüzümü yıkadım. Bu beni ayıltmaya yetmezken üzerimdeki kıyafetleri çıkarttım ve duşluğun altına girdim. Soğuk su başımdan aşağı akarken ilk temasında irkildim. Sonra alıştım ve elime şampuanı aldım.

Uzun süreli bir duş ardından saçlarımı kuruttum. Saçlarımı düzleştirip makyajımı yapmıştım. Bu sefer eyeliner yerine sadece rimel sürmüş daha doğal bir makyaj uygulamıştım yüzüme.

Yüzüm solgun görünüyordu.

Güzel bir kadındım. Bunu hiçbir zaman inkâr etmemiştim. Fakat sorunlarım fazlaydı. İnsanlar bunun farkında değildi çünkü onlar sadece dıştan görüyorlardı.Aynı bir kitap gibi.

Dıştan güzel görünen kitabın içini okuduktan sonra anlıyorlardı aslında ne kadar acı verici olduğunu.

Çıkardığım gri eşofmanımı ve beyaz büstiyerimi geri giymiştim. Ev halimle kalmıştım.

Odamdan çıktığımda Yalın da odasından çıkıyordu. Onun da göz altları morarmıştı. Fakat o benim aksime makyajla kapatamazdı. Gözlerimiz birbirine kenetlendi. Birşey söylemesini bekledim fakat tek bir kelime bile etmemişti.

Gözleri vücuduma kaydığında "Süzmeniz bitti mi Yalın Bey?" Diye sordum eve geldiğim ilk gün bana söylediği cümleyi ona çevirerek. Tabii ki bu lafının altında kalmayacaktım.

Derin bir nefes verdi. Birşey söylemeyeceğini anladığımda yanından geçtim ve merdivenlerden aşağı inip salonla birleşik mutfağa yöneldim.

Tezgahta duran kahve makinesini çalıştırdığım kısa bir süreden sonra Yalın da inmişti. "Kahveyle beslenerek hayatta kalamazsın. Birşeyler yemen lazım" dediğinde onu dinlemedim.

Tezgaha bedenimi yaslayarak kollarımı bağladım.

Aramızdaki mesafeyi kapatmak adına yanıma yaklaştı ve iki elini tezgaha yasladı.

Kollarından oluşan kafeste oldukça rahat bir tavır sergiliyordum. "Küçük kızların büyümesi için kahvaltı yapmaya ihtiyacı var" dedi ve yüzü biraz daha yüzüme yaklaştı. Nefeslerimiz birbirine karışırken tüm vücuduma bir sıcaklık dalgası yayıldı. Bu durum hoşuma gitmemişti.