ACIBADEM +18

17.BÖLÜM: "SONU OLMAYAN YOLLAR"

🕊

Nazende Sevgilim-Figen Genç

Sınav haftasına rağmen yeni bölüm atmışımdır.

Stresliyim arkadaşlar gerginliğimi kitaba da yansıtmış olmalıyım.

Bir oyu hak ediyorum bence ★

____________________

17.BÖLÜM:"SONU OLMAYAN YOLLAR"

Bir çok yol denedim. Aştım. Az gittim uz gittim ama bi sonuca varamadım. Bazı yollar bir yere varmak için yürünmezmiş ben en çok ta bunu anlamış oldum.

Denedim geçmişimden kaçmayı. Ama olmadı. Hangi yaramı kapatsam diğeri tekrar açılıyor, gerçekler yüzüme çarpıyordu. Kaçıyordum. Buna dur demeliydim. Diyecektim ama öncesinde açıklama yapmam gereken kişiler vardı. Ya da saklamam.

Dilim varmayacak geçmişimi anlatmanın yolu yoktu belki ama bulurdum bir çaresini. Çaresizken bile bulmak için bir çare arardım elbet.

Bulunduğumuz odanın içi daha bir sıcak gelmişti Ilgazın sarfettigi sözlerden sonra. Cümlesi beynime işlerken gözlerim Yalınınkilere kaydı.

Gözlerindeki buz gölü alev almıştı sanki o sözlerden sonra. Buzları erimiş ve tamamen yanan kor aleve dönüşmüştü.

"Ne?" Diye sordu. Sesi sertti ama bir okadar şaşkındı.

"Bu muydu benim yerime layık gördüğün adam, sevgilim?" Demişti o değil mi? 'Sevgilim' kelimesini hangi sıfatla söyleyebiliyordu ki?

Dibimde duran Ilgazdan bir adım geri uzaklaştım ve en sonunda bir cevap verebildim "Kendin mi çıkarsın, güvenlikleri mi çağırayım?" Diye sordum.

"Sen ciddi misin?" Diye sordu alayla gülerken. İnanmak istemiyordu. Narsist kişiliği buna izin vermiyordu.

"Çok ciddi" dedi Yalın'ın o soğuk sesi.

"Bunu sonra konuşacağız" dedi Ilgaz son kez gözlerime bakarken. Yanımdan geçip kapıya yönelirken bana sırtı dönük bir şekilde tam Yalının karşısında durdu.

"Konuşacak bir şeyimiz kalmadı" demeyi ihmal etmedim arkasından.

Cevap vermedi. Arkası dönük olduğundan yüzünü göremiyordum fakat Yalının bakışları bir polisin aksine birazdan katil olabilecekmişçesine sinirli bakıyordu ona.

Sessizce birbirlerine göz dağı vermelerininden birkaç saniye sonra Ilgaz odadan ayrıldı.

Yalının gözleri beni bulduğunda ona açıklama yapmak zorunda olmadığımın farkındaydım. Ama bir yanım buna gerek duyuyormuş gibiydi.

Dudakları sormadı belki ama gözleri onun kim olduğunu deli gibi merak ediyordu.

İstesem sadece "Eski sevgilim" Diyerek kestirip atabilirdim.
Anlatmak için iyi bir psikolojide değildim fakat öğrensin istiyordum. Bu yüzden de tek seçeneğim olduğunun farkındaydım.

"İşleri sonraya erteleyebiliriz" dedim ve odadan çıktım. Peşimden gelirken çıkış kapısına doğru yürüyordum.

"Nereye?" Diye sorduğunda cevap vermedim. Valenin arabamı getirmesini beklemenin ardından arabanın getirilmesiyle "Bin" dedim.