der Wasserfall (bxb)

8

"Aras odadan çıkıp bir şeyler yer misin?"

"Yemek istemiyorum."

Alkan, Aras'ın zor bir ergenlik zamanı geçirdiğini bilmiyordu. Sürekli kilosuna takıktı.

Bu yüzden Aras bebek halinde ya da ergenlik zamanı sonrası zamanında kalmak istiyordu. O anları hatırlamak ve tekrar yaşamak çok kötüydü.

Alkan onu kırmadan halletmeye çalışıyordu her şeyi ama Aras hiç düşünmeden konuşuyordu. Ergenlik zamanlarında öyleydi, insanları kırmak önemli değildi. Sevsin ya da sevmesin herkesi kırarak konuşurdu.

Büyüyünce bu huyundan aşırı pişman olmuştu çünkü sevdiği insanları kırmak eline hiçbir şey vermediği gibi kaybettiriyordu ve vaktini boşa harcıyordu.

Alkan kapıyı tıklayarak içeri kafasını uzattı.

"Girebilir miyim Aras?"

Aras kafasını aşağı yukarı salladı. Bu aralar düşüncelerini kontrol edemiyordu. Bu adam ona bakmak zorunda değilken bile bu zamana kadar ilgilenmişti. Ayrıca zaten olanları hatırlıyordu ama beyninin kontrolünü kaybetmişti.

Alkan, Aras'ın yanına oturdu ve elini tuttu.

"Neden yemiyorsun? Gözümden kaçtı sanma, bu aralar çok az yiyorsun."

"Bana baksana, senden daha kiloluyum."

"Böyle yaparak sağlığına zarar veriyorsun."

"Öbür türlü zayıflayamam."

"O zaman şöyle yapalım mı?"

"Nasıl?" diye sordu yaşlarla dolan gözlerini silerken Aras.

"Ben sana yardımcı olayım ve beraber halledelim, olur mu? Bir diyetisyenden diyet listesi alabiliriz. Sana uygun olacak şekilde."

Aras onaylarken gülümsemişti. Şu an düşüncelerinin kontrolünü eline almıştı.

"Alkan, biliyor musun? Ben o zamanlardayken kimse bana yardım etmemişti, s-sadece dalga geçiyorlardı."

O anları hatırlarken gülümsemesi solmuş, yerine gözyaşları gelmişti. Alkan kollarını küçük bedene sardı ve biraz sakinleşmesini bekledi.

Aras, bir süre sonra huzurlu hissettiği kollardan ayrılarak yandaki peçeteyle burnunu sildi, Alkan da onun gözyaşlarını sildi parmaklarıyla ve konuyu değiştirmek adına konuştu:

"Ne dinliyordun?"

"Şarkı."

"Onu biliyorum zaten. Adı ne, söyleyeni kim?"

Alkan'ın gerçek bir merakla sorduğunu hissettiğinde heyecanla cevapladı Aras:

"Bir grup buldum, Stray Kids diye. Onların şarkılarını dinliyordum."

"Aç da beraber dinleyelim."

"Sevmeyebilirsin ama."

"Olsun, dinleyelim."

Aras telefonundan şarkıyı açarken kollarını Alkan'ın beline sararak kafasını göğsüne yasladı ve gözlerini kapadı.

Alkan da kollarını Aras'a sararken pür dikkat şarkının klibini izliyordu. Şarkı bittiğinde Aras iyice mayışmıştı. Alkan şarkı bitince konuştu:

"Çok güzel şarkıymış, dansları da çok iyi."

"Hmhm." diye mırıldandı Aras, normalde onları övmeye başlardı ama şu an uyumak istiyordu.

"Uyuyacaksan kalkıyorum."

"Hayır, kal." demesiyle Alkan daha rahat bir pozisyona geçip gözlerini kapadı.

Birkaç saat sonra gelen konuşma sesleriyle gözlerini araladı Alkan. Aras gülerek biriyle konuşuyordu.

Yatakta doğrulurken Aras'ın omzuna dokundu.

"Kimle konuşuyorsun?"

Aras bir dakika işareti yaparken konuşmayı sonlandırdı.

"Biliyorsun, arada kontrolü alabiliyorum ve az önce bu zamanlarda tanıştığım bir arkadaşım olduğu geldi aklıma. Telefonumda kayıtlı olanlardan buldum. Sık sık konuşurduk."

"Yaa, öyle mi?"

"Hm." diyerek onayladı Aras.

"Çok yakınsınız sanırım."

"Evet, en yakın arkadaşım."

"En yakın arkadaş..." diye mırıldandı Alkan kaşlarını çatarak.

"Öğleden sonra onunla buluşabilir miyim? Onu konuşuyorduk da."

"Tabii, bırakırım seni."

"O zaman çıkar mısın? Hazırlanacağım da."

Alkan içindeki kötü hisle odadan çıktı.

Aras da hazırlandıktan sonra odadan çıktı. Alkan ve Batın dışında uzun zaman sonra ilk defa biriyle buluşacaktı.

Alkan'ın olduğu salona girdi.

"Nasıl? Yakışıklı mıyım?"

Alkan uzun zaman sonra kendine bu kadar özenmiş bir Aras görüyordu.

"Baya iyi olmuşsun. Çıkalım mı?"

"Evet."

Arabaya bindiklerinde Aras aşırı heyecanlı olsa da Alkan aşırı dalgındı ve Aras bunu fark etmişti.

"Alkan, istemeden yine saçma sapan şeyler mi söyledim? Moralin neden bozuk?"

Alkan, Aras'ın konuşmasıyla irkilerek kendine geldi.

"D-değil." dedi.

Aras derin bir iç çekerken Alkan'ı mutlu etmek için ne yapabileceğini düşünüyordu.

Alkan, Aras ve en yakın arkadaşının buluşacağı yere geldiğinde arabayı durdurdu. Aras tam inmek için kapıyı açıyordu ki Alkan onu durdurup cüzdanından çıkardığı parayı uzattı.

"Ah, unutmuştum. Sağ ol. Görüşürüz." deyip yüzündeki kocaman gülümsemeyle el sallayarak uzaklaştı Aras.

Alkan da yavaşça arkasından el sallarken kafasını direksiyona koymuştu ki çıkan sesle hemen kafasını geri kaldırdı ve etrafına bakındı.

Aras duyduğu sesle arkasına tekrar dönünce Alkan'ın şaşkınlıkla etrafa bakmasından yaptığını anlamış ve gülmüştü.

Alkan iyice sinirleri tepesinde bir şekilde eve dönmüştü.

Bölüm asla içime sinmedi, iğrenç oldu ama diğer bölüm güzel olur umarım.