Obstacles~ Taelice

35. Bölüm ~ Karşılaşma

Herkese 1 yıl aradan sonra merhaba. Öncelikle çok beklettim ve bu yüzden çok çok çok özür dilerim. Ama sınav senemdi ve yazacak vakti asla bulamıyordum. Tabii ki 24 saat ders çalışmadım boş vaktim vardı ama o boş vakitlerde de saçma sapan şeylerle uğraşmak istedim kafam dağılsın diye. O zamanlar yazsam bile içime sinmezdi. Tercih dönemi de bitmişken artık boş zamanım çok. Yazabilirim sanırım.

Sınavı merak eden olursa eğer istediğim bölüm istediğim şehirde tutuyor ama iyi bir üniversite mi? Pek sayılmaz. Yine de içime sindi ve mutluyum.

Zaten lisede hazırlık da okuduğum için bir sene daha kaybetmek istemedim ve mezuna kalmadım.

O zaman kaldığımız yerden, daha güzel bir şekilde devam 👇

MÜZİKLE BİRLİKTE DİNLEYENİLİRSİNİZZZZ🎶🎶🎶🎶🎶

Aradan aylar geçmişti. Bir şekilde hayatımda bir şeyler eksikti. Taehyung defalarca kez aramıştı, kapıma gelmişti (çoğunlukla sarhoş). Ama gururum beni asla rahat bırakmamıştı ve ona resmen aşık olmama rağmen affetmemiştim.

Güven benim için çok önemliydi. Bir ilişkide güven olmazsa o ilişkinin yürümeyeceğine inanırım. Aslında bu yüzden affetmedim. Taehyung beni çok iyi tanıyordu. Aldatma konusunda ne kadar hassas olduğumu, asla böyle bir şey yapmayacağımı biliyordu. En azından ben öyle sanıyordum.

Bu güvensizlik bizi bu noktaya kadar getirdi ve ayrıldıktan sonraki ilk ay sürekli etrafımda gördüğüm Tae'den aylardır haber alamıyordum. Ne telefonda konuşmuştuk, ne karşılaşmıştık. Sadece Instagram'dan bakıyordum nerede olduğuna, neler yaptığına.

Ama bugün menajerimden aldığım bilgiyle, liseli aşıklar gibi heyecanlıydım.

Celine bir defile düzenleyip beni de davet etmişti. Tabii ki gidip gitmemek şirketin kararına kalmıştı. Gitmemi söylediler ve defile için yeterince heyecanlı değilmişim gibi defileye Taehyung ve Park Bogum'la gideceğimi öğrendim. Üstelik aynı jetle.

Acaba konuşur muyduk? Neler yaptığımı sorar mıydı? Solo şarkılarımı beğenmiş miydi? Kafamda o kadar çok soru vardı ki. Ama hiçbir cevap alamayacaktım. Ben ona ne kadar kırgınsam, o da her evime geldiğinde söylediklerini dinlemeden, asla muhattap olmadan onu evine bıraktığım için bana kırgındı.

Onu göreceğim için alevlenen heyecanım bu kırgınlıklarımızı anımsadığımda sadece bir burukluğa dönüşüyordu.

Şu an menajerimle birlikte havaalanına gidiyorduk ve ben sadece onu düşünüyordum.

Sonunda geldiğimizde heyecandan dizlerim titriyordu ama ifadesiz yüzümle bu heyecanı gizlemeyi başarıyordum. İki tane araba görüyordum ve muhtemelen ikisi de gelmişti. Bagaja ilerleyip menajerime valizimi çıkarması için yardım ettikten sonra onunla birlikte jete doğru ilerledim.

Yaklaşık 10 saniye kadar sonra onu görecektim. Menajerin arkasından merdivenlerde yavaş adımlarla ilerliyordum ve suratımdaki o ifadesizliği hâlâ koruyabiliyordum.

Sonunda içeri girdiğimizde hiçbir şekilde oturan kişilere bakmamıştım. Bakamamıştım.

Sadece jetin içini inceliyordum ama bakışlarım elbette diğerlerini bulacaktı.

Göz göze gelmiştik.

Ufak bir yatakta uzanıyordu. En az benim kadar ifadesizdi yüzü.