Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.......
Her zaman umut vardır.
.......
Gellert adının televizyon olduğunu öğrendiği şeye odaklanmış bir şekilde salondaki koltukta oturuyordu. Bu evrene geleli neredeyse iki hafta olmuştu ve şimdiden eski hayatını özlüyordu. Bayıldıktan sonra arkadaşları -Alice Cooper ve Joe Perry- onu tekrar odasına taşımışlar ve uyanmasını beklemişlerdi.
Gellert kendine geldiğinde tüm bunların bir rüya olmadığını kabul etmek zorunda kalmıştı. Adamlar her ne kadar ona sorular sorup ne olduğunu anlamaya çalışsalar da, sadece biraz hasta hissettiğini söyleyip onları kibarca kovmuştu. O an fazladan gürültüye hiç ihtiyacı yoktu.
Daha sonrasında evi dolaşıp Muggle eşyalarını kurcalamıştı. Neyse ki bu evrende ki yansımasının kim olduğunu kısmen hatırladığı gibi, olduğu kişinin anılarının da bir çoğunu hatırlıyordu. Bu yüzden neyin ne olduğunu öğrenmek için uğraşmasına gerek kalmamış, etrafında ki şeyleri çabuk kavramıştı. Ancak bu yaşadıklarına alıştığı anlamına gelmiyordu.
Gellert yerinden kalktı ve yeni bir içecek almak için bar bölümüne doğru yürüdü. Ancak etrafında olan tüm bu karışıklıkta, Grindelwald bir süreliğine bile olsa ayık kalmak istemiyordu.
Kendi evreninde olduğu zamanlarda sarhoş etmeyen Kaymak Birasını bile çok nadiren içerdi. İçki içmeyi sevmiyordu ve sarhoş olup kontrolünü kaybetmek, onun dünyayı değiştirme planlarında kesinlikle yer almıyordu. Ama buradaki içkilerin bağımlılık yaptığını asla inkar edemezdi.
Geldiği ilk zamanlarda ve hala yaşadıklarını sindirmeye çalışırken, Muggle içkilerinin büyücü olduğundan dolayı kendisini sarhoş edemeyeceğini düşünerek büyük bir bölümünü hatırlayamadığı gece boyunca litrelerce içmişti.
Bir sonraki gün öğle vakti kucağında şişeler ve başındaki ağrıyla uyandığında ilk on dakika nerede olduğunu idrak etmeye çalışmıştı. Daha sonra kaç tane olduklarını sayamadığı şişelerin arasından geçip odasına yürürken iki kez düşme tehlikesi atlatmış ve kendisini yatağına zor atmıştı.
Akşam üzeri güneş batarken uyandığında, hala başında olan ağrı ne kadar aptalca bir hata yaptığının kanıtıydı. Gellert kolay sarhoş olmayan bir bünyesi olduğunu biliyordu. Ancak yinede vücudunun da bir sınırı olduğunu unutmuştu.
Bu evrende yaşadığı ilk deneyim ona pahalıya patlamıştı. Ama en kötüsü bu değildi. Asasının yanında gelmediğine emin olduktan sonra yanında gelen, daha doğrusu gerçekten kendisine ait başka bir şey var mı diye saatler boyunca tüm evin altını üstüne getirmişti. Ama tüm bu çabaları boşunaydı. Çünkü yine hiçbir şey yoktu.
