Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.......
"Aramıza ne kadar mesafe girdiğinin bir önemi yok. Seni bulana kadar tüm evreni arayabilirim. İnan bana bu hiç de zor değil."
.......
GünümüzAralık Aurora'ın Evi
"Ivy o avize seni taşımaz in hemen aşağı! Hayır hayır dikkt et!" Avize büyük bir gürültüyle aşağı düştüğünde ellerimle refleks olarak kulaklarımı kapattım. "Merlin! Ivy çekil oradan!"
Neredeyse salonun her yanına dağılan cam parçalarının arasında dikilen Ivy'i daha fazla etrafı dağıtmadan önce elimdeki süpürgeyle köşeye doğru kışkışladım.
Bella, normalde 2 hafta sonra iş için çıkacağı İtalya seyahati -sebebini çok detaylı bilmesem bile- patronunun isteği üzerine erkene alındığı için iki gün önce alelacele eşyalarını toparlamış ve dün sabah erkenden İtalya'a uçmak için havalimanına gitmişti.
Uçuşları sonrası Roma'a vardığında İnstagram dan haberleşmiş ve görüntülü olarak görüşmüştük. Daha sonra iki kez daha konuşmuştuk ama muhtemelen işe başladıktan sonra fazla müsait olamayacaktı.
Gitmeden önce bu yolculuğun muhtemelen şimdiye kadar çıktığı en uzun iş seyahati olacağından bahsettiğini göz önünde bulundurarak 4 5 ay eve geri dönmeyeceğini rahatlıkla söyleyebilirdim...sanırım. Bu da ejderhaları odamda saklamam için bir neden olmadığı anlamına geliyor. Bella yokken her anlamda iki kat daha rahattım.
"Night- Hayır!" Neredeyse yarısının çoktan ejderhanın midesine indiği Aloe Veralarım ışığın altında bana merhaba diyorlardı.
"Zavallı çiçeklerim! onlardan ne istedin seni-" Odanın diğer ucunda kaktüsleri koklayan ejderhanın görüş alanıma girmesi beynimde yanan öfke kıvılcımlarının dışarıdan görülüp görülmediğini bir anlığına merak etmeme neden oldu.
"Night bırak onları ve yukarı çık! Etrafı süpürmem lazım." Bağırmam ile tam tepemden uçarak yukarı merdivenlere yönelen ejderha ile ani olarak yere eğilmek zorunda kalmıştım.
"Hayır çatı katı değil yatak odasını kast ediyordum. Çatı çok karışık sakın orada uçma! K,me diyorum ben?! Çabuk hiçbir şeyi kırmadan-" Eşyaların devrilme sesi odayı doldurduğunda bıkkınlıkla gözlerimi devirdim.
"...geri dön dememe gerek kalmadan her yeri dağıttın zaten." Pekala. Evde yalnız olmama rağmen görünüşe göre hala o kadar da rahat sayılmam sanırım.
Night vücuduna dolanmış üç metrelik -muhtemelen geçen noel den kalan- led lambalarla önce çatı katının ardından ikinci katın merdivenlerinden yuvarlanarak önüme düştüğünde ellerimi belime koyarak tepesinde dikiliyordum.
