| Lekelere hapsolmuş bir geçmişin, gelecekteki izleri nasıl temizlenirdi ki.. |
...
'Sorgulamadın,' dedi zihni.. 'Hiçbir zaman nasıl bir adamı sevdiğini, sana vereceği zararları, geri dönüşü olmayan günleri hiç düşünmedin..' Nabzı bile duraksayarak...
"İkisi için kazılmış tek bir mezar vardı.. Belki bedenleri, belki hayalleri gömülecekti ama biliyordu Yazgı.. Toprağa dokunacak ilk beden, kendine ait olacaktı.. "
-Yazgı ŞIVAN-
"Durduramamıştı. Ne o bal gözlerinde gördüğü başka bakan kadını, ne de kendi koyu zaafını.."
NOT: Bu bölüm full geçmiş, sadece yetişkin içerik ve fazlasıyla betimleme içerir. Lütfen bunu dikkate alarak devam ediniz. Gecmiş okumak istemeyen ve bundan rahatsızlık duyacak olanlar lütfen devam etmesin.!
***
- 17. BÖLÜM -
***
-3 YIL ÖNCE -
1 Ekim 2019 | Saat- 22:03
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yoğun bir hissin yoluna kurban giden bedenlerin çektiği acıyı düşünmek, anlamsız olmuştur her zaman..
Tıpkı, o yola kendi de kontrolsüzce baş koyacağını bilmek kadar saçmalıktır..
Ama değildi..
İnsanlar, yanılırdı. Çoğu kez yaptığı şeyden pişman olur, geriye dönüp baktığında kalbinde tüm izlerini yerle bir edecek bir yük belirirdi ve bu yük, tüm ruhunun boynuna bir ip gibi dolanırdı acımasızca. Değiştirmenin mümkün olmadığını kavradığın her an o ip biraz daha sıkılaşır, ayaklarının altındaki kırık sandalye biraz daha ayrılırdı tabanından. Nefes almak kadar gerçek, almamak kadar yoğun bir acı bahşederdi zihnine.. Belki de bu yüzden yapılacak tüm hatalar, son çıkıştan önce tekrar düşünülmeli, bir kez daha aynı çukura düşmemek için mantığını zorlamalıydı insan oğlu..
