| Lekelere hapsolmuş bir geçmişin, gelecekteki izleri nasıl temizlenirdi ki.. |
...
'Sorgulamadın,' dedi zihni.. 'Hiçbir zaman nasıl bir adamı sevdiğini, sana vereceği zararları, geri dönüşü olmayan günleri hiç düşünmedin..' Nabzı bile duraksayarak...
*Tuğkan- Özledim *Anıl Emre Daldal -M( Uzun bir süre daha bu şarkı ile yazmaya devam edeceğim..) *Beache House- SpaceSong
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanların hayatlarında hedeflediği, olmasını istediği onlarca planı vardı. Hayal ettiği, o hayali oluşturan binlerce taşın yerlerinin sürekli değiştiği büyük bir düzen vardı zihinlerde kurulu. Günden güne belki değişen, belki de ne istediğinden emin olan insanlarda olduğu gibi, öylece sabit kalan, kurulu bir hayal.. Çabaladıkları, olması için belki de tüm hayatlarını feda ettikleri bir istek vardı içlerinde.. Olmasa bile, bazen olmayacağını bilseler bile körü körüne o hayalin yolunda harcadıkları bir ömür vardı.
İnsanların, onun aksine bir hedefi, bir amacı vardı..
Ya da.. Öyle sanıyordu sadece..
Düşündü Yazgı.. Onun tek hayali, kendi isteklerine bağlı bir hayatının olmasıydı.. Kendi zihninde yaşattığı düzeni, tüm gerçekliği ile yaşamaktı sadece.. Hedef, amaç.. Zihnini işgal eden tek şeydi belki de. Bu şehirde, farklı, geldiği şehirden çok daha farklı olan sıcak havasını soludu bir süre olduğu yerde.
İçine nüfus eden her soluğun yabancı darlığını hissederken, gözlerinin değdiği her nokta da bir engel ile karşılaşıyordu sanki. Ne yöne baksa, bir adım sonrasını düşünse yıkılacak onca hayalini, korkusuzca adımlamaya çalıştığı binlerce hedefini düşündü saniyeler içinde.
Öylesine adımladığı an insanlara takılacak kadar çok kalabalık olan bu şehirde, ne kadar yaşayabileceğini, zihnine, geçmişine ters işleyişin arasında nasıl dayanabileceğini sorguladı aynı anda. Yorgun, uykusuz gözleri neredeyse dakikalardır beklediği kapı girişinde durmaya devam eden adımlarında, garip bir his karmaşası ile etrafta gezinmesine engel olamadı.
Ağır bakışları onları görmese de omzunun üzerinden yan tarafa çevrilirken tıpkı onun gibi ne yapacağını kestiremeyen Mahmut ve diğer arkadaşında gezindi. Onlar, eve girmemişti bile..
"Yazgı Hanım?"
Mahmut'un tedirgin sesini duyması ile adımlarını hareket ettirmeden titreyen bakışları omzunun üzerinden tamamen dönerek yüzünü buldu. "Efendim?"
Sesi, cılızdı.
Göz göze geldiği an gözlerinde gördüğü şeyin ne olduğunu sormasına zaman dâhi tanıyamadan şefkatle bakmasını izledi bal gözlerine. "Kapı ağzında üşüyeceksiniz, lütfen içeri girin artık."
