| Lekelere hapsolmuş bir geçmişin, gelecekteki izleri nasıl temizlenirdi ki.. |
...
'Sorgulamadın,' dedi zihni.. 'Hiçbir zaman nasıl bir adamı sevdiğini, sana vereceği zararları, geri dönüşü olmayan günleri hiç düşünmedin..' Nabzı bile duraksayarak...
"Düzen, kuruluydu evet.. Ama benim hayalim, baştan kurmaktı..." | Y. Ş. |
▫️♣️▫️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessizlik..
Dünyasına dahil olan ikinci şey, boşluktan sonra, koca bir sessizlik olmuştu belki de.. Başını çevirdiği her noktada, zihninde hareket eden onlarca görüntü arasında koskoca bir sessizlik vardı şimdi.. Tüm boşlukları sessiz gürültüsü ile dolduran, binlerce insanın içinde can çekiştiği kalabalığın bile bastırmadığı yoğun bir sessizlik hakim oldu bedenine.. Dahası ruhuna.. Başka hiçbir sese geçit vermeyen zihni, tüm kapılarını sıkıca kapattı sanki ansızın..
Duymuyordu..
Bakışları, gördüğü görüntünün aksine hiçbir şeye odaklanamıyordu..
Yalnızdı..
Etrafında geçip giden insanların arasında, daha ilk gününde tek bir resme hapsolabilecek kadar yalnız, o sessizliğin içinde ölümü isteyebilecek kadar şuurunu kaybetmiş gibiydi ruhu.. Ölüm..
O bile, hafifti..
Kalbindeki o kırıcı, kanatlanmaya hazır her dalını paramparça edebilecek kadar ezici o hissi ölüm bile yok edemezdi.. Edemezdi.. Zihnini, ruhundaki hiçbir yaranın çaresi, ölüm değildi.. Olamazdı..
Saçlarına dokunan ıslaklığı, yüzünün belli noktalarına düşen yağmur damlalarını hissediyordu Yazgı.. Elinde öylece tutmaya devam ettiği telefonunun ekranına düşen birden fazla damlanın dokunuşlarını bomboş bakışlarındaki sessizlik ile izlemeye devam etti bir süre.. Ona sesini duyurmaya çalışan karşısındaki kız, bedenine hafifçe dokunup yoluna devam eden insanlar..
Bakışları, kilitlendiği tarihten çekilmemişti..
Başlayamadıkları o noktada, bitişlerini anımsayan zihni zehirli bir oku, tam kalbinin onu gizlediği köşesine isabet ettirdi kendinden emin bir şekilde..
O..
Yaptığı şeyin artçıları tüm bedenini sarsmaya devam etse de, durdurdu Yazgı hızla. Gelen her bir dalganın artık bedenini alıp savunmasına izin vermeyecekti. O rüzgarına, yokluğunda daha da artan o esintili gökyüzüne kapılmayacaktı. Bu, şimdi olmasını istediği en son şeydi yeni hayatında.. "İyi misiniz? Bir şey mi oldu?"
Karşısındaki kızın hala onu beklediğini biliyordu..
