YAKIŞIKLI ÖKÜZ (Düzenleniyor)

6. Bölüm

Yakışıklı Öküz, 6. Bölüm

-

Zil çaldığı anda daha önceden toplamış olduğum çantamı omzuma astım ve hızla okul çıkışına doğru koşmaya başladım. Eğer sevgili keltoşu birazcık tanıyorsam beni odasına çağıracak, meşhur konuşmasını yapacaktı. Buraya kadar her şey rutin ve normaldi benim için ama daha sonra babamı çağıracaktı. Ve ben bunu babamın çok da normal karşılayacağını düşünmüyordum açıkçası.

Kendimi yıllardır dışarı çıkmıyormuş gibi hunharca kapıya koşan insancıklar arasından zar zor bahçeye attığımda tüm enerjim çekilmiş gibi hissediyordum. Yine de kurtulmanın verdiği sevinçle yüzüme bir gülümseme yerleştirdim ve servislere doğru yürümeye başladım.

"Arya Doğan, müdür odasına!"

Pekala bunu beklemiyordum.

Topuğumun üzerinde dönerken, arkada samanyolu müziği eşliğinde müdürün odasına doğru yürümeye başladım. Girişimin, çıkışımdan daha zor olduğunu söyleyebilirdim. Düşünsenize, üzerinize adeta bir sürü salıyorlar ve siz onların tersine doğru gitmeye çalışıyorsunuz. Sonunda bu mücadelem de başarıyla sonuçlandığında odanın önüne gittim ve kapıyı açıp içeri girdim.

Kendimi "Selam bebek." dememek için zor tutmuştum.

Müdür cıkcıkladıktan sonra "Şu kapıyı çalmayı bir öğrenemedin." diye homurdandı.

"Ayol aramızda bir kapının lafı mı olur keltoş beyciğim, her gün buradayım ya." diyemedim tabiki, yemedi. Babama söylememesi için onunla iyi geçinmem gerekiyordu.

Gülümseyerek arkamı döndüm ve çıkmadan 3 kere tıkladım. Yada tıklayamadım, çünkü elimi kaldırdığımda kapı aniden açılmıştı ve kafama çarpmıştı.

"Ağağağ kafaağğm! Yada başıığığm!"

"Altı üstü başına kapı çarptı Arya."

Yakışıklı öküzün sesi kulaklarımı doldurunca gözlerimi yukarı kaldırdım ve tanıdık mavilerle karşılaştım.

Gözlerimi kısıp ellerimi belime koydum ve "Altı üstü kafama kapı çarpmışmış! Senin o çarpık bacaklı sevgilin kafamı yere defalarca vurduğu için her yeri morardı, dokunsan acıyor!" dedim çirkefçe.

Yalandan kim ölmüş, hey gidi hey.

Yüzü anında sıkıntılı bir hal alınca ifademi bozmamak için içimden kendime çak yaptım.

"Aslında ben de bunun için gelmiştim, yani Eslem adına özür dilemek için."

Bu şans elimize bir kere geçer ama değil mi?

"Pardon, kendileri nerede acaba? Siz sözcüsü müsünüz?"

Elini ensesine götürüp yüzündeki sıkıntılı ifadesini bozmadan "Dinlenmek için eve gitti." dedi.

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıp "Doğruyu söyle, ilk kavgasıydı değil mi?" diye sordum.

O da gülmemek için dudağını ısırıp başını salladı.

"Oğlum sen niye gelmiştin?"

Müdürün sesiyle içimden küfürler ederek ona döndüm.

Şurada ayda yılda bir bebelac buluyoruz, iki çift laf ediyoruz onu da bölüyorsun be keltoş. Aşk olsun.

"Ben anonsu duydum da, Arya'nın peşinden geldim. Eslem eve gitti ve özür diliyor. Kavgayı o başlatmış."

Müdür kaşlarını kaldırdı.