KUTUP YILDIZI 1

6. BÖLÜM

6. BÖLÜM

Okul hayatım ele alındığında her zaman aklı başında, başarılı bir öğrenci olmak için çaba gösterdiğim açıkça görülebilirdi... Bu, ilköğretimde başlayıp, lisenin şimdiki dönemine kadar böyle devam et­mişti. İlköğretimde karnemdeki notlar her zaman çok iyiydi. Elimden geldiğince lisede de bunu değiştirmek istemedim. Gerçi lise ve ilköğ­retim elbette aynı kefeye koyulup tartılmazdı ama notlarım benim için önemliydi.

Tatile girmeden önce aldığımız son karnedeki notlarım da fena değildi. Her ne kadar bazı derslerde düşüş yaşamış olsam da dönemi takdirle kapatmıştım. Bir nevi inek öğrenciydim. İlerde ne olmak is­tediğimi kestiremesem de notlarımı iyi tutmak için gayret ediyordum. Bir gün kendi ayaklarımın üzerinde durmayı ve kararlarımı kimseye sormadan almayı herkesten daha çok istiyordum. Bu denli inatçı olma­mın en büyük nedeni ise Sevda Hanım'ın üzerimdeki etkisiydi. Okula gittiğimiz dönemler boyunca bizim için yapmadığı faaliyet kalmadı. Hiçbir çocuğun cahil bir şekilde büyümesini istemez, her birimizin geleceğinin parlak olmasını dilerdi. Ona olan saygım ve hayranlığım nerede yaşarsam yaşayayım hiçbir zaman değişmeyecekti.

İşin esas noktasına gelirsek...

Koleje gitmek için hazırlık yapıyordum. Sanki hiç istemediğim bir durumun tam ortasında yer alıyormuşum gibi hissettiriyordu bu durum.

Devrim amca Senem'in kimlik işini hallettikten sonra, geçtiğimiz hafta içi bizi yeni okulumuza kaydettirdi. Eğer koleji beğenmezsek bu fikrinden vazgeçip daha uygun bir lise ayarlayacağını da dile getirdi. Fakat Senem'in bu konudaki tutumunu bildiğimden sesimi dahi çıkar­madan topu ona attım ve bu da zaten onun işine geldi. Hatırladıkça sinirlerim geriliyor, gözlerimi devirmekten kendimi alamıyordum.

İki gün önce Senem ve Devrim amca koleje giderek hem kayıt iş­lemlerini halletmiş, hem de etrafı gezmişlerdi. Senem'in anlattıklarına bakılırsa dibi bir güzel düşmüştü. Sürekli binanın içindeki kısımlardan bahsederek saatlerce başımın etini yedi. Devrim amcanın tüm ısrarları­na rağmen o gün evde kalmayı tercih ettim. Aynı gün akşam yemeğin­de Devrim amca üzerimdeki tereddüdü fark etmiş olacaktı ki Senem'le iş birliği yaparak kolejin eğitim sisteminden bahsetti. Fakat içimdeki korku eğitim sisteminden kaynaklanmıyordu. Kişi kendini adadığı sü­rece eğitim her yerde aynıydı. Asıl mesele o ortamda tanışacağım insan­lardı. Onlara ayak uydurup uyduramayacağımdı. Senem belki bunun altından çabuk kalkabilirdi çünkü o girişkendi. İnsanlarla kaynaşmayı severdi ama ben öyle değildim. Birileriyle tanışıp konuşmaya korkar­dım. Dışarıdan biri görse soğuk nevalenin teki olduğumu düşünebi­lirdi. Tek bir kişi böyle olmadığımı her defasında dile getirirdi ki o da zaten yanımda değildi. Burada geçirdiğim kısa süre zarfında Mustafa'yı ve o bilmiş tavırlarını öylesine çok özlemiştim ki yanımda olsa beni ikna etmek için elinden geleni ardına koymazdı.

"Aklını başına topla kızım! O okula gideceksin," der, gerekirse ko­lumdan tutup sürüklerdi. Keşke yanımda olsaydı.

Üzerimdeki yoğun stresin asıl nedeni ise bugün okulun ilk günü olmasıydı. Yeni okulumda geçireceğim ilk gün... Kış tatili koşuşturma­larla artık sona ererken, beni korkutan gün gelip çatmıştı. Aynadaki üniformalı kız o kadar çaresiz görünüyordu ki elinden tutup ona destek olmak, korkmaması için ikna edici sözler mırıldanmak istedim fakat yapamadım. Çaresizliğim zifiri bir karanlık gibiydi.

Senem'in ne halde olduğunu bilmiyordum ama dün geceden saç­larımı düzleştirmiş ve sabah sabah bununla uğraşmak istememiştim. Fakat ne kadar tarasam da bir türlü düzgün bir şekil yakalayamadığım­dan yana atarak hepsini elime alıp ördüm. Aynadaki korkulu bakışlarla işim bittiğinde yerdeki çantayı elime alarak Senem'in yanına gitmek için harekete geçtim. Sesi soluğu çıkmıyordu. Dün gece yatmadan önce odama gelerek okul için çok heyecanlı olduğundan bahsedip durmuş­tu. Kendini çok çabuk kaptırıyordu ve bu beni kaygıya sürüklüyordu. Kapının koluna uzandığım sırada biri benden önce davranarak hızla kapıyı açtığında başım ne yazık ki kapıyla öpüşmek zorunda kaldı.