Hiç görmeden sevebilirmiydim seni?
Hiç tanımadan girebilirmiydim hayatına?
Daha adını bile bilmediğim biri ile nasıl evlenebilirdim?
Allah aşkına bir söyleyin bana?
24 sene bunun için mi bekledim ben?
Hiç bilmediğim bir adamla evlenmek ve mutlu ol...
Yan tarafımdaki hareketlilik ile gözlerimi açtım. Kafamı sol tarafıma çevirdiğimde onu gördüm, Kamer'i. Yerinde rahatsızca döndü bir süre, sonra da yüzü bana dönecek şekilde uyumaya devam etti. Sağıma dönüp onu izlemeye devam ettim. Onu pek tanımasam da kalbinden emindim. Saf ve temiz bir kalbi vardı. Beklemişti beni, gelmeme ihtimalime rağmen beklemişti. Nefes alış verişleri değişmeye başladığında uyandığını anladım ve gözlerimi kapattım. Utanmasını istemiyordum.
.....
Kamer den...
Kabuslar ile dolu bir uykudan uyanmıştım. Neredeydim ben... Etrafıma baktığımda onu gördüm, sırt üstü uzanmış uyuyordu, tebessüm ederek yataktan kalktım ve boydan boya camın olduğu yere ilerledim. Bu gün hava çok güzeldi. Camı hafif aralayıp bavuldan kıyafetlerimi aldım ve banyoya girdim. Yeni gelindim ne de olsa biraz özen göstermeliydim. İlk günden pantalon thişhört ile çıkamazdım ya karşılarına. Duşumu alıp üzerime biraz diz altı boydam boya düğmeleri olan bir elbise giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçalrımın iki yanından birer tutam alıp örerek arkada birleştirdim ve boşta kalanları arkaya attım. Güzel görünüyordu. Yıllardır kullandığım menekşe kokusunu da sürdüm boynuma. Banyodan çıktığımda o da giyinmişti. Ben mi uyandırmıştım.
"Kusura bakma uyandırdım galiba."
Dedim, tebessüm etti ve yanıma geldi.
"Yok, genelde erken uyanırım zaten."
"Anladım, ben aşağıya iniyorum ne zaman yola çıkarız?"
Dedim ama o hariç her yere bakıyordum.
"Kahvaltımızı edelim, sonra Havva annemlere de uğrar oradan gideriz."
"Tamam."
Ben önden çıkıp aşağıya indim , mutfaktan enfes kokular geliyordu, hızla oraya yöneldim .
"Günaydın."
Dedim içimde var etmeye çalıştığım coşkuyu dışarıya yansıtarak. Ayşen ve Nihal anne hemen bana döndü.
"Günaydın kızım da, uyusaydınız daha. Biz sizi çağıracaktık."
Gülümseyip masaya baktım.
"Ama anne olmuyor ki böyle, dün de kendin hallettin, içim rahat etmiyor."
"Oy benim güzel kızım, ben dün yorulmuşsundur diye uyandırmak istemedim."
Düşünceli annem. Bir insan gelinini öz kızı gibi sever mi? Seviyordu vallaha. Tezgahta salata doğrayan Ayşen kikirdemeye başladı.
"Anlaşılan ağabeyim pek yormamış seni."
Ben utançla başımı yere eğerken Nihal anne ayağındaki terliği Ayşen'e fırlattı. Oh olsun.
