•TAMAMLANDI•
Karıştılma hikayesi / Nefret aşkı / Lisede aşk !
"Çok ama çok özledim"
"En çokta sarıldığımda boynundaki kokun burnuma geldiği zaman ki o huzur hiçbir şeyde yok. Geri gelsen, huzura ersem..."
"Karan yapamam"
"İlk başta bırakta yanalım...
Her gün bir bölüm atıyorum, umarım kısa zamanda güzel yazabiliyorumdur
Let's goo _________________________________
Bir haftadır hastanedeydim. Bizim tayfa sürekli ziyaretime geliyordu. Annem yanımda kalıyor diğerleri uğrayıp gidiyordu. Karan ben olmadığım için okula gitmek istememişti ama zar zor ikna edip okula göndermiştim. Merih beyler de ziyaretime gelmişti. Onlarıda akşam yemeğine tekrar çağıracaktık. Vurulmam yüzünden o akşamı ertelemiştik.
Babamın dediğine göre Murat tutuklanmıştı. Gereken en yüksek cezayı alması için de Fatih abim uğraşıyordu. Demirle son zamanlarda eskisi kadar yakın değildik ve o da bunu bildiği için her gün çikolata alarak ziyaretime gelmişti. Karanla ilşkimiz ise güzel gidiyordu. İlk defa tartışmadan bir hafta geçirmiştik. Herkes sevgili olduğumuzu zannettiği için bir açıklama yapmamıza gerek kalmamıştı ama şimdi içim rahattı. Çünkü artık yalan söylemiş olmuyordum.
Bugün ise hastaneden çıkacaktım. Annem benim için evden kıyafet getirmişti. Hastane banyosunda üstümü değiştirip çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastane yatağında oturan Karanı görmeyi beklemiyordum. "Annem nerede?"
"Seni eve benim bırakacağımı söyledim"
"Öyle mi?" O oturduğu için karşısında ondan uzundum. Ayağa kalktığında ise bu sefer o uzun olmuştu. "Öyle" diyerek dudaklarıma hafif bir öpücük kondurdu. Bu beni istemsizce gülümsetmişti.
"Tamam çıkalım o zaman" Haftalar sonra dışarı çıkacağım için çok mutluydum. Odadan çıkıp merdivenlere yöneldiğimde Karan kolumu tuttu. "Asansöre gelsene?"
"Bilmiyor musun benim kolostrofobim var"
"Tabiki biliyorum Deniz. Bir denesek mi?"
"Emin misin Karan" Asansöre binebilmeyi bende istiyordum çünkü bazen merdivenler çok yorucu oluyordu. Örneğin şirket merdivenleri. Ama korkuyordum.
"Ben yanındayım Denizim" elimi tutmasıyla ona gülümsedim. "Tamam deneyelim" Asansöre doğru giderken içimde bir heyecan oldu. Biraz stres olmuştum. Umarım başarırdım.
Asansöre girdiğimizde kapı kapanınca daralmaya başladım. Karan anlamış gibi bana sarıldı. "Aklına başka şeyler getirmeye çalış Deniz"
Git gide nefesim daralıyordu. "Olmuyor Karan" Aklıma birşey getiremiyordum çünkü sürekli aklıma asansörde olduğum geliyordu.
Karan benden ayrılıp başımın iki yanına ellerini koydu ve beni öptü. Elimi ensesine koyup öpüşürken saçlarını okşadım. Karanı öperken aklım sadece dudaklarındaydı.
Asansörün gelme sesini duyana kadar öpüşmüştük. Asansör açılınca ayrıldık. Karan elimden tutup beni dışarı çıkardı. Hastane bahçesine çıktığımızda durdu ve bana döndü. "İyi misin?"
